Πρόταση για τον κινηματογράφο: H ιστορία του Π

" Life of Pi"

Γιώργος Ηλιόπουλος

Οφείλω να παραδεχτώ ότι την πρώτη φορά που είδα το τρέιλερ του " Pi",  είπα ότι δεν πρόκειται να την δω αυτήν την ταινία. Όχι, το βιβλίο του Yann Martel δεν το είχα διαβάσει και ούτε είχα ακούσει κάτι για την ιστορία μέχρι τότε. Οι εικόνες του τρέιλερ μου φάνηκαν ψεύτικες, ανόργανες, σαν ένα αμπαλαρισμένο προϊόν μιας βιομηχανίας που ξέρει πότε να κυκλοφορήσει το κάθε καινούριο της παιχνίδι. Πλησίαζαν όπου να 'ναι και τα Χριστούγεννα, σκέφτηκα, το έβγαλαν πάλι το 3D για να γεμίσουν τις αίθουσες των multiplex με παιδιά, μπαμπάδες και μαμάδες.

Λίγες μέρες μετά -και αφού είχα όλως τυχαίως ακούσει από έγκυρη πηγή ότι το "Pi" είχε την καλύτερη χρήση 3D από οποιαδήποτε άλλη ταινία μέχρι τώρα- αποφάσισα να πάω. Η ταινία το πρώτο μισάωρο δεν ξέφευγε από τις προσδοκίες. Εξωτικά χρώματα, εικόνες που κόβουν την ανάσα, μία ιδιαίτερα τετριμμένη τεχνική αφήγησης - για την οποία όμως ουδεμία ευθύνη φέρει ο Ανγκ Λι- συνέθεταν τον καμβά αυτού του οικογενειακού παραμυθιού. Ο ενήλικας πλέον Pi αφηγείται σε έναν νεαρό επίδοξο συγγραφέα την δραματική του ιστορία. Εκείνος κρατά σημειώσεις καθώς παρακολουθούμε τα παιδικά χρόνια του Pi στην Ινδία. Όμως κάπου εκεί ο νεαρός συγγραφέας αλλάζει με μια ερώτηση του την πορεία όλου του μύθου. " Πότε θα μου πεις για εκείνο το κομμάτι της ιστορίας που θα με κάνει να πιστέψω στο θεό ακούσει από μίαν ένα ampalarism;eno;"

Κακά τα ψέματα, ένα παραμύθι με ένα αγόρι και μια τίγρη πάνω σε μια σωσίβια λέμβο ενέχει μεγάλους κινδύνους και παγίδες που μπορούν αυτομάτως να ακυρώσουν όλο το εγχείρημα και να το οδηγήσουν στο κλισέ, στο μελό ή ακόμα και στο κιτς. Όμως όχι. Ο Ανγκ Λι καταφέρνει με περισσή μαεστρία να κόψει και να ράψει τις εικόνες έτσι που τίποτα να μη μοιάζει περιττό ή ψεύτικο. Σε ένα τόσο σουρεαλιστικό τοπίο, μέσα σε ένα πέρα ως πέρα φτιαχτό σκηνικό, στη μέση ενός ωκεανού που εγκυμονεί ολέθριους κινδύνους, η ταινία ακροβατεί μεταξύ μύθου και πραγματικότητας, μεταξύ φαντασίας και ωμού ρεαλισμού, συνθέτοντας μία κατά τα άλλα απέριττη αφήγηση.

Και τελικά το ερώτημα που τίθεται στο τέλος είναι και αυτό που δίνει μία μάλλον σινεφίλ χροιά στην ταινία. " Πες μας μια ιστορία που μπορούμε να γράψουμε, μια ιστορία που να είναι πιστευτή", λέει ένας Γιαπωνέζος δημοσιογράφος στον νεαρό Pi. Και εκεί όλα ανατρέπονται. Όλες οι απαντήσεις δίνονται αβίαστα, ωμά και ρεαλιστικά. Ένα ερώτημα όμως μένει αναπάντητο.    

Πόσοι τρόποι υπάρχουν τελικά για να αφηγηθείς μια ιστορία;7.5/10


                                     Ang lee "life of pi making effectiveness"

Το trailer της ταινίας