ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ - ΜΟΔΑ

ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΜΟΔΑ

_ ΟΡΙΣΜΟΣ

Μόδα ονομάζεται ο τρόπος ζωής μιας εποχής, ιδιαίτερα ο τρόπος

ενδυμασίας και καλλωπισμού των ανθρώπων. Στην εποχή μας μόδα είναι

και το πνεύμα της καταναλωτικής αντίληψης και ιδεολογίας. Ο όρος μόδα

προέρχεται ετυμολογικά από τη γαλλική λέξη «mode», η οποία σημαίνει

«τρόπος».

 ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ

• Η αστάθεια και το εφήμερο

• Η υπερβολή στις αγορές

• Η τυραννική επιβολή

• Η έλλειψη καλαισθησίας

• Η ομοιομορφία, η ομοιοτυπία και η μαζικοποίηση

• Η ισοπέδωση των ατομικών ιδιαιτεροτήτων

• Τα αμφισβητούμενα πρότυπα εμφάνισης και συμπεριφοράς

• Η κερδοσκοπία σε βάρος του καταναλωτικού κοινού

_

 ΑΙΤΙΑ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ

Α. Οικονομικά:

• Το οικονομικό μοντέλο των βιομηχανικών κοινωνιών που δημιουργεί

παροδικά και εφήμερα πρότυπα, για να διατηρεί αμείωτο το

ενδιαφέρον του καταναλωτή και να αυξάνει την κατανάλωση

• Τη μόδα ενισχύουν η διαφήμιση, που δημιουργεί πλασματικών

αναγκών, και η άνοδος του βιοτικού επιπέδου, που επιτρέπει την

αγορά προϊόντων μόδας

• Οι οικονομικές επιδιώξεις και η άμετρη τάση για πλουτισμό

• Ο έντονος οικονομικός ανταγωνισμός εξαιτίας της πληθώρας νέων

παραγόμενων προϊόντων

Β. Κοινωνικά:

• Η κοινωνική διαφοροποίηση στις δυτικές κυρίως χώρες

• Οι άνθρωποι – καταναλωτές, ανταγωνίζονται για τις πιο

εντυπωσιακές αγορές, προκειμένου να επιτύχουν κοινωνική

αναγνώριση και θαυμασμό

Γ. Ιδεολογικά:

• Ο άνθρωπος να αναζητά το νόημα της ζωής σε ό, τι πρόσκαιρα

προβάλλεται ως πρότυπο από την καταναλωτική κοινωνία

• Η έλλειψη χαράς, δημιουργικότητας και ικανοποίησης δημιουργεί

στον άνθρωπο την εντύπωση ότι η μόδα μπορεί να αναπληρώσει το

συναισθηματικό κενό που βιώνει

Δ. Πνευματικά:

• Ο εφησυχασμός και η πνευματική αδράνεια αποπροσανατολίζουν τον

άνθρωπο και τον καθιστούν επιρρεπή στη μόδα.

Ε. Αισθητικά:

• Η άμβλυνση των αισθητικών κριτηρίων καθιστά δεκτικό στην

ασχήμια ή στη δυσμορφία των εφήμερων αγαθών που η εποχή μας

θεωρεί «must»

ΣΤ. Ηθικά:

• Η έλλειψη εσωτερικών σταθερών και η αμφισβήτηση των ηθικών

αξιών αφαιρεί από τον άνθρωπο τις ηθικές αντιστάσεις, με συνέπεια

να παρασύρεται εύκολα από τα πρότυπα της μόδας

• Οι προσωπικές αδυναμίες και τα συμπλέγματα κατωτερότητας δεν

επιτρέπουν τη διαμόρφωση ανθρώπων με ηθική ελευθερία και

αυτοάμυνα και ολοκληρωμένη προσωπικότητα

Ζ. Ψυχικά:

• Οι ψυχολογικές ανάγκες, φιλαρέσκεια, η ανάγκη αυτοεπιβεβαίωσης

σχετίζονται με τη διοχέτευση και την έμμεση εξωτερίκευση του

ερωτικού ενστίκτου

• Η επιθυμία της αλλαγής και η εκπλήρωση των ψυχολογικών

αναγκών με την απόκτηση υλικών αγαθών και υπηρεσιών που

θεωρούνται «in» και προσδίδουν στον κάτοχό τους αίγλη και κύρος

   

 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ

Α. Σε ατομικό επίπεδο:

• Άγχος και ανασφάλεια από τα άτομα που αδυνατούν να

ανταποκριθούν στις προδιαγραφές της μόδας

• Υποβολή του ατόμου σε βασανιστικές και συχνά επικίνδυνες μορφές

σωματικής «αγωγής» (νευρική ανορεξία, εξαντλητική γυμναστική

κ.λπ.)

• Απώλεια ψυχολογικής ελευθερίας και περιορισμός της προσωπικής

αυτονομίας και βούλησης

• Μαζοποίηση, τυποποίηση, παθητικοποίηση και χειραγώγηση του

ατόμου

• Οικονομική αφαίμαξη του ατόμου και ανεπάρκειά του να καλύψει

άλλες ουσιωδέστερες ανάγκες του

• Ευτελισμός και γελοιοποίηση του ανθρώπου που προσπαθεί να

ακολουθήσει τα ρεύματα της μόδας, όταν αυτά δεν είναι σύστοιχα

προς τη δική του αισθητική

• Αδιαφορία του ανθρώπου για την ηθική και πνευματική του

καλλιέργεια

• Ανάπτυξη συμπλεγμάτων κατωτερότητας από όσους αδυνατούν να

συμπορευθούν με τις επιταγές της μόδας και συνακόλουθη

απομόνωσή τους από τον κοινωνικό τους περίγυρο

Β. Σε συλλογικό επίπεδο:

• Διοχέτευση μεγάλων χρηματικών ποσών σε αγορές με εξαιρετικά

βραχυπρόθεσμη διάρκεια και δίχως επενδυτικό ορίζοντα (Μάλιστα,

ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας, τα ποσά αυτά διοχετεύονται στο

εξωτερικό εις βάρος της εθνικής οικονομίας και της ανάπτυξης της

εγχώριας παραγωγής)

• Επικράτηση του αθέμιτου ανταγωνισμού, της ιδιοτέλειας, του

εγωισμός και της αντίληψης πως ο άλλος είναι καλύτερος ή υπηρετεί

καλύτερα τη μόδα

• Οι ανθρώπινες σχέσεις βασίζονται στο «έχειν» και όχι στο «είναι», με

αποτέλεσμα οι άνθρωποι να γίνονται υποκριτές και να ενδιαφέρονται

μόνο για τη δημόσια εικόνα τους

• Νόθευση της πολιτιστικής ταυτότητας από την αλόγιστη εισαγωγή

και κατανάλωση ξενόφερτων υλικών και πολιτιστικών προϊόντων

• Περιορισμός του ενδιαφέροντος για τα κοινά, αφού υπερισχύει η

προώθηση του ατομικού συμφέροντος

• Εμπορευματοποίηση των διαπροσωπικών σχέσεων και απαξίωση του

συναισθηματικού στοιχείου

• Υποβάθμιση των ηθικών κριτηρίων αξιολόγησης του ανθρώπου και

της ποιότητας των ανθρώπινων και κοινωνικών σχέσεων

 Κείμενο 1ο

Η «γλώσσα» της μόδας

Η «ανάγνωση» του ενδύματος γίνεται εξαιρετικά δύσκολη γιατί οι μόδες έχουν ασταθή και αμφίσημα νοήματα...

 


§1 «Τι είναι η μόδα τελικά;» έγραφε ο Οσκαρ Ουάιλντ. «Συνήθως είναι μια μορφή ασχήμιας τόσο ανυπόφορη που πρέπει να την αλλάζουμε κάθε έξι μήνες». Πράγματι, η μόδα, ως συστατικό στοιχείο της νεωτερικότητας, συνδέθηκε με τη συνεχή καινοτομία, την καταστροφή του παλαιού και τη δημιουργία του καινούργιου. Βασικό χαρακτηριστικό της μόδας είναι να επιβάλει ως νέο κανόνα ό,τι μέχρι χθες ήταν η εξαίρεση και να το εγκαταλείπει και πάλι όταν γίνει κοινός τόπος, κτήμα των πολλών. Συνδέεται συνεπώς με την αλλαγή, το καινούργιο και την εφευρετικότητα. Εν τούτοις, στην πραγματικότητα η μόδα δεν εισάγει ποτέ κάτι που είναι ουσιωδώς καινούργιο γιατί η αληθινή καινοτομία δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή και να απορροφηθεί γρήγορα στην πολιτισμική καθημερινότητα. Συχνές είναι αντίθετα οι αναφορές στο παρελθόν ­ σε μόδες που εμφανίζονται ως καινοτόμες ­ ή σε μετασχηματισμούς που είναι ήδη ορατοί σε άλλα πεδία.

§2 Ως δυτικό «προϊόν», η μόδα ακολουθεί τις εξελίξεις της εκβιομηχάνισης και του καταναλωτισμού και μπορεί να θεωρηθεί ως ένα φαινόμενο με παγκόσμιες διαστάσεις που προωθεί την πολιτισμική ομογενοποίηση Ταυτόχρονα, ωστόσο, στο ίδιο πλαίσιο της νεωτερικότητας η μόδα ταυτίζεται με την προώθηση της ατομικότητας μέσω της διάκρισης. Συνεπώς, με έναν αντιφατικό τρόπο, η διαφοροποίηση μέσω της μόδας, που στηρίζει την ανάπτυξη της ατομικότητας, ακολουθείται από τον μιμητισμό προς τον «κανόνα» και την ομοιομορφία που ορίζει η εκάστοτε μόδα. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των τζινς τα οποία συνδυάζουν και τις δύο όψεις ­ είναι τόσο ένα «λαϊκό» ένδυμα όσο και ένα «εξαιρετικό». Τα τζινς επιβεβαιώνουν εξάλλου την πολιτισμική σημασία της μόδας στον σύγχρονο κόσμο εφόσον ­ στενά συνδεδεμένα με την αμερικανική πολιτισμική ηγεμονία ­ έφθασαν να συμβολίζουν ουσιώδη στοιχεία του δυτικού καπιταλισμού, όπως ο ελεύθερος χρόνος, η άνεση, η κοινωνικότητα.

§3 Η σύνδεση μόδας και ατομικισμού έχει ως συνέπεια η μόδα αφενός να θεωρείται ένα μέσο αυτοέκφρασης και αναπαράστασης του εγώ και αφετέρου να ικανοποιεί ατομικές επιθυμίες με τη μορφή της δημιουργίας ενός «συμβολικού κεφαλαίου». Η δεύτερη λειτουργία της μόδας έχει αναλυθεί από τον Πιερ Μπουρντιέ, στη γραμμή ανάλυσης που είχε προτείνει ο Θ. Βέμπλεν στο γνωστό βιβλίο του για την «αργόσχολη τάξη» και την «επιδεικτική κατανάλωση». Ο Μπουρντιέ αναλύει τις «στρατηγικές της (κοινωνικής) διάκρισης» με τη βασική αρχή ότι οικονομική δύναμη σημαίνει πρωτίστως και κατ' εξοχήν να μπορεί κάποιος να αποστασιοποιηθεί από την οικονομική ανάγκη. Η προφανής σπατάλη είναι πράγματι ένας τρόπος για να μετατραπεί το οικονομικό κεφάλαιο σε πολιτικό, κοινωνικό, πολιτισμικό ή «συμβολικό» κεφάλαιο. Οπωσδήποτε, θα πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι οι «στρατηγικές της διάκρισης» συμπεριλαμβάνουν όχι μόνο την επιδεικτική κατανάλωση και την άσκοπη σπατάλη αλλά και την επιδεικτική αποχή από την κατανάλωση.

§4 Ως προς την πρώτη λειτουργία της μόδας, δηλαδή τη μόδα ως «καθρέφτη του εαυτού», πολλοί αναλυτές, με πρώτο τον Ρ. Μπαρτ, έχουν εισηγηθεί μια δομιστική σημειολογική ανάλυση του ενδύματος ή της «γλώσσας των ρούχων» (σύμφωνα με τον όρο που πρότεινε η Α. Λιούρι). Η δομιστική προσέγγιση θεωρεί ότι σταθερές σημασίες μπορούν να αποκαλυφθούν σ' αυτή την «οπτική γλώσσα». Στοιχεία όπως το χρώμα, το ύφασμα, η γραμμή κ.ο.κ. του ενδύματος ενσωματώνουν στο ένδυμα τις βασικές πολιτισμικές διακρίσεις του κοινωνικού φύλου, της ηλικίας, της κοινωνικής θέσης, της εθνικότητας. Και πριν εξάλλου από τη δομιστική προσέγγιση του ενδύματος, η τεχνική της ανάγνωσης της πολιτικής θέσης ή της ηθικής ενός ατόμου βάσει του τρόπου που ντύνεται ήταν ευρύτατα διαδεδομένη στην ιστορία του γυναικείου κινήματος.

§5 Εν τούτοις, παρ' όλο που το ένδυμα μπορεί να προσφέρει πληροφορίες για τη συμπεριφορά, παρ' όλο που γίνεται επίσης ένα είδος πολιτισμικής έκφρασης εξωτερικεύοντας τον εσωτερικό κόσμο, και παρά την αναντίρρητη σύνδεση μόδας και κοινωνικής τάξης, η «ανάγνωσή» του γίνεται εξαιρετικά δύσκολη γιατί οι μόδες έχουν ασταθή και αμφίσημα νοήματα, όπου η επιθυμία, η ευχαρίστηση και η φαντασία μπορούν να παίζουν έναν εξίσου σημαντικό ρόλο. Συχνά, εξάλλου, το ένδυμα χρησιμοποιείται όχι για να προβάλει αλλά για να συσκοτίσει την κοινωνική θέση ενός ατόμου ή, επίσης, για να εκφράσει επιθυμίες και προσδοκίες χωρίς να εξασφαλίζει την ικανοποίησή τους. Τέλος, σύμφωνα με την ανάλυση του Μ. Φουκό, χρησιμοποιήθηκε στη διαδικασία «πειθάρχησης» και «χειραγώγησης» του σώματος, κυρίως μέσω της στολής (στρατιωτικής και επαγγελματικής) και της γενικής «κανονικοποίησης» της ενδυμασίας για ειδικές περιπτώσεις, όπως γάμοι, κηδείες και άλλες τελετές.

§6 Η σύνδεση της μόδας βεβαίως με την καταναλωτική κοινωνία, την «εξωτερικότητα» και την «υλικότητα», τα πρότυπα κάλλους, το σώμα, τη γυναικεία ταυτότητα, την άφησε στο περιθώριο της επιστημονικής ενασχόλησης. Η πρόσφατη είσοδός της όμως στον «ναό» του πνεύματος, το μουσείο, θέτει γενικότερα ερωτήματα σχετικά με την «Τέχνη» και το πολιτισμικά σημαντικό, στα οποία θα επανέλθουμε σε επόμενη επιφυλλίδα.

Η Χριστίνα Κουλούρη είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια της Ιστορίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.

Κείμενο 2^ο

§1 Άνδρες-γυναίκες, μικροί-μεγάλοι, όποια δουλειά κι αν κάνουμε, όποιες και να είναι οι ιδιότητες και οι ρόλοι μας, το ντύσιμο είναι ένας «κανόνας» από τον οποίο κανένας δεν γλιτώνει, ακόμη κι αν το θέλει. Μάλλον, βέβαια, κανείς δεν το θέλει. Όσο βασανιστικό κι αν είναι ενίοτε (και για κάποιους και κάποιες το καθημερινό ντύσιμο είναι συχνά ένα «μαρτύριο»), όλοι θέλουμε να ντυνόμαστε, όχι μόνο για να μην κρυώνουμε, για να σκεπάζουμε τη γύμνια μας ή για να προστατεύουμε το σώμα μας. Το ντύσιμο είναι η προετοιμασία μας για να «βγούμε στη σκηνή» της ζωής.

Κάθε ρόλος έχει το κοστούμι του
 
§2 Όμοια με το θέατρο, αλλάζουμε κοστούμια ανάλογα με το έργο, τη σκηνή, το ρόλο, τα συναισθήματα. Είτε ντυνόμαστε με την τελευταία λέξη της μόδας είτε φοράμε και ξαναφοράμε τα ρούχα που πιστεύουμε ότι μας ταιριάζουν -ακριβά, φθηνά, φανταχτερά, σεμνά, μαύρα ή πολύχρωμα-, τα ρούχα είναι μια απεικόνιση του εσωτερικού μας κόσμου που δείχνουμε σε όλους. Μπορούμε, άλλωστε, να το διαπιστώσουμε και στον εαυτό μας. Όταν βρεθούμε σε μια αίθουσα με κόσμο, όταν είμαστε καλεσμένοι μαζί με ανθρώπους που γνωρίζουμε λίγο ή καθόλου σε ένα φιλικό σπίτι, τι είναι αυτό που μας κάνει να διαμορφώσουμε μια πρώτη εντύπωση για τους γύρω μας; Μία εικόνα που, σαν να ρίχνουμε μια ματιά σε φωτογραφία, σαν ένα «σκανάρισμα», μας δίνει τις πρώτες πληροφορίες για τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας. Η εικόνα αυτή περιλαμβάνει το πρόσωπο, τα μαλλιά, τη στάση του σώματος και ασφαλώς τα ρούχα, και μπορεί να επηρεάσει αρκετά τα συναισθήματα συμπάθειας ή αντιπάθειας που αναπτύσσουμε για τον άνθρωπο αυτόν. Με αυτό το πρώτο «σκανάρισμα», αποκωδικοποιούμε τα μηνύματα του άλλου. Και μπορεί, βέβαια, αν είμαστε «θύματα της εικόνας», να μας κάνει να τον απορρίψουμε και να χάσουμε κάθε ενδιαφέρον να τον γνωρίσουμε καλύτερα. Ίσως, μάλιστα, είμαστε τέτοια θύματα περισσότερο από όσο θέλουμε να παραδεχτούμε. Το ίδιο δύσκολο είναι για πολλούς να παραδεχτούν ότι δίνουν σημασία στα ρούχα που φοράνε. Κι όμως, σε κανέναν δεν είναι αδιάφορο το τι φοράει, εκτός αν πάσχει από κάποια ψυχική διαταραχή, οπότε αλλοιώνεται η εικόνα που έχει για τον εαυτό του.

Ένα παιχνίδι αποκάλυψης - απόκρυψης
 
§3 Το ντύσιμο είναι μια μορφή επικοινωνίας. Βρίσκεται ακριβώς στο σύνορο (και είναι ένα σύνορο) μεταξύ του εσωτερικού μας κόσμου και του εξωτερικού, του κοινωνικού κόσμου. Ανήκει σε εμάς, είναι κομμάτι μας, αφού το επιλέγουμε και το φέρουμε πάνω μας, και ταυτόχρονα είναι κάτι που βρίσκεται ήδη έξω από εμάς. Μπορούμε να πούμε ότι με αυτά που φοράμε έχουμε μια πολύ προσωπική συνομιλία με τον κόσμο, έτσι όπως τον αντιλαμβανόμαστε. Είναι αξιοθαύμαστο το πώς το ντύσιμο μπορεί να είναι ταυτόχρονα ένα παραβάν που μας κρύβει και μια οθόνη που μας προβάλλει! Η Αννέτα είναι μια πολύ έξυπνη και πνευματώδης, επιτυχημένη επιστήμονας. Είναι 38 ετών, είχε έναν αποτυχημένο γάμο στα 27 της που κράτησε ενάμιση χρόνο και από τότε ζει μόνη. Τα ρούχα της συχνά φέρνουν σε αμηχανία τους γύρω της. Πράσινη φαρδιά μακριά φούστα, πολύχρωμο φαρδύ πουκάμισο, γιλέκο από απομίμηση δέρματος, κάπως παλιωμένα μοκασίνια και, μαζί με αυτά, μια έκφραση που είναι σαν να λέει «Δεν αισθάνομαι καθόλου άνετα». Σε εκμυστηρεύσεις σε μια φίλη, παραδέχεται ότι δεν αισθάνεται καθόλου γυναίκα, ότι μόνο με την άσπρη, ουδέτερη ποδιά του εργαστηρίου, που είναι ίδια για άνδρες και γυναίκες, νιώθει άνετα. Αισθάνεται ότι δεν ξέρει ποια και πώς θέλει να είναι σαν γυναίκα και γι’ αυτό προτιμά να κρύβεται πίσω από ρούχα ουδέτερα, που δεν αρέσουν ούτε στην ίδια. Δεν της είναι αδιάφορο το τι εντύπωση δίνει στους άλλους, ­αλλά έχει παραιτηθεί. Αυτό ακριβώς είναι το μήνυμα που ­δίνουν και τα ρούχα της.

Τα καινούργια ρούχα του βασιλιά
 
§4 Δεν δίνουν όλοι την ίδια σημασία στα ρούχα και στην εμφάνιση. Για κάποιους είναι «αναγκαίο κακό» και, εκτός από κάποιες ιδιαίτερες περιστάσεις, διαλέγουν ρούχα πρακτικά και ευκολοφόρετα που να μη χρειάζεται να ασχοληθούν πολλή ώρα με το καθημερινό τους ντύσιμο. Για άλλους, το ντύσιμο είναι μια τελετουργία που περιλαμβάνει την αγορά, τους κατάλληλους συνδυασμούς ρούχων, παπουτσιών και αξεσουάρ, την καθημερινή φροντίδα ως την παραμικρή λεπτομέρεια. Η τέλεια εμφάνιση και η τεράστια σημασία που δίνουν κάποιοι άνθρωποι στο ντύσιμό τους -και προκαλούν το θαυμασμό- δεν είναι οπωσδήποτε ένδειξη αυτοπεποίθησης και σιγουριάς. Συχνά, είναι η προσπάθεια να καλυφθεί μια έντονη ναρκισσιστική ανισορροπία. Κάποιος που είναι σίγουρος για τον εαυτό του δεν έχει ανάγκη από τη συνεχή επιβε­βαίωση ότι είναι καλοντυμένος, ωραίος, άψογος. Ας μην ξεχνάμε ότι πολλά από τα μοντέλα που θαυμάζουμε -και συχνά ζηλεύουμε- για την τέλεια εμφάνιση και το υπέροχο ντύσιμό τους πάσχουν από νευρική ανορεξία (και όχι μόνο), που είναι η κατεξοχήν πάθηση της αρνητικής αυτοεικόνας.

Σημαία ανεξαρτησίας
 
§5 Επειδή ακριβώς έχουμε μάθει από μικροί να «χρησιμοποιούμε» τα ρούχα ως σύνορο του αυστηρά προσωπικού μας χώρου, αλλά ταυτόχρονα και ως σημείο συνάντη­σής του με τον εξωτερικό κόσμο, γι’ αυτό είναι δύσκολο να μην κουβαλούν καμία απολύτως σημασία για εμάς.
Η μητέρα μας ήταν η πρώτη προσωπική μας «ενδυματολόγος» (για πολλές γυναίκες και η παντοτινή), με κάποιον τρόπο το ντύσιμό μας κουβαλά κάπου τη στάμπα της, έστω και πολύ καλά κρυμμένη. Η μητέρα είναι αυτή που με τον τρόπο που φροντίζει το σώμα μας, που μας ντύνει και που με τα όνειρα, τις προσδοκίες και τους δικούς της κανόνες («Μια γυναίκα πρέπει να είναι πάντα περιποιη­μένη», «Να φοράς ρούχα απλά, να μην προκαλείς», «Τα αγόρια δεν φοράνε χτυπητά χρώματα», «Τι παριστάνεις με τα μαύρα, δεν σου πάνε καθόλου», «Τα τακούνια είναι για άλλον τύπο γυναίκας, πιο αεράτο») καθορίζει σε ­πολύ μεγάλο βαθμό τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το ­σώμα μας και το ντύνουμε.
Η Αμαλία είναι 45 ετών και εξακολουθεί να ντύνεται λίγο πανκ, όπως έκανε σαν νεαρό κορίτσι, για να αντιδράσει στη συντηρητική και καταπιεστική μητέρα της. Τα ρούχα της εξακολουθούν να λένε, έστω λιγότερο δυνατά: «Δεν θα μου πεις εσύ πώς θα ντυθώ! Δεν θα μοιάσω σ’ εσένα!».
Στην εφηβεία ξεκινούν όλα. Τα ρούχα είναι τόσο σημαντικά, γιατί επιτρέπουν στον έφηβο να ελέγχει την εμφάνισή του σε μια περίοδο που το σώμα του ξαφνικά -και πολλές φορές με επώδυνο τρόπο- μεταβάλλεται. Το ντύσιμο είναι, από τη μια μεριά, προβολή της προσωπικής ταυτότητας απέναντι στους γονείς («Δεν είμαι σαν εσάς») και, από την άλλη, κρύψιμο του ακόμη αβέβαιου και ανασφαλούς εαυτού πίσω από τις «σωστές» μάρκες, τα ρούχα-στολή, που φορούν με σχεδόν πανομοιότυπο τρόπο διάφορες ομάδες εφήβων και αισθάνονται έτσι ότι «ανήκουν» κάπου. Στην ενήλικη ζωή, περίπου μέχρι την ηλικία των 30 ετών, αποκτούμε σιγά-σιγά έναν ­περισσότερο «δικό μας» τρόπο ντυσίματος, χωρίς αυτό να ­σημαίνει ότι δεν μπορεί να αλλάξει πια.

Όταν ο ιδανικός εαυτός μας φοράει άλλο νούμερο
 
§6 Συνήθως, προσπαθούμε με το ντύσιμό μας να παρουσιαστούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στους γύρω μας, κατά κάποιον τρόπο να παρουσιάσουμε έναν ιδανικό εαυτό. Γι’ αυτό και συχνά διαλέγουμε ρούχα που δεν ταιριάζουν οπωσδήποτε με τον τύπο ή το σώμα μας, αλλά με αυτό που θα θέλαμε να είμαστε. Τότε είναι που το ντύσιμό μας «δεν μας πάει». Αυτό που ονομάζεται στον κόσμο της μόδας «στυλ» δεν είναι τίποτε άλλο από την αρμονία που αποπνέει η εμφάνιση ενός ανθρώπου όταν νιώθει άνετα και καλά μέσα στα ρούχα του, ότι τον αντιπροσωπεύουν, οποιουδήποτε είδους κι αν είναι αυτά: κλασικά, μοντέρνα, εκκεντρικά, φροντισμένα ή ατημέλητα, καινούργια ή παλιά. Γι’ αυτό και σε πολλούς -νέους συνήθως- ανθρώπους που προσπαθούν να ντυθούν σύμφωνα με τη μόδα, χωρίς να τους συνδέει κάτι με το είδος των ρούχων που φορούν, το αποτέλεσμα ­είναι πολλές φορές σαν «κακοφωνία».

Καθρέφτης της διάθεσής μας
 
§7 Το ντύσιμο ακολουθεί τα συναισθήματά μας και την προσωπική μας πορεία. Μεγάλες αλλαγές στη ζωή μας, ο τρόπος που βλέπουμε τον εαυτό μας, καθρεφτί­ζονται στον τρόπο που ντυνόμαστε. Όταν νιώθουμε πιο σίγουροι, πιο συμφιλιωμένοι με τον εαυτό μας, αλλάζουν και κάποια πράγματα στο ντύσιμό μας. Για άλλους μπορεί να είναι αυτό περισσότερη φροντίδα, για άλλους περισσότερη χαλαρότητα, για άλλους πιο «ανοιχτό», «εξωστρεφές» ντύσιμο ή πιο φωτεινά χρώματα. Μερικές φορές, βέβαια, μπορούμε να αντιστρέψουμε τα πράγματα και να χρησιμοποιήσουμε το ντύσιμο σαν ελιξίριο της ψυχής. Μετά από μια δύσκολη και κουραστική ημέρα, σε μια περίοδο που νιώθουμε ότι τα πράγματα δεν μας πάνε καλά, καταφεύγουμε στα ρούχα και προσπαθούμε, φροντίζοντας την εμφάνισή μας, να φροντίσουμε και τον εαυτό μας, να νιώσουμε καλύτερα, να αλλάξουμε διάθεση. Αυτό ­πολύ συχνά έχει αποτέλεσμα, έστω και μόνο σαν μια πράξη φροντίδας προς τον εαυτό μας που καταλήγει σε ένα βλέμμα ικανοποίησης προς το είδωλό μας στον καθρέφτη. Αν και συνήθως δεν κρατάει πολύ, είναι πάντως πολύ ανακουφιστικό και είναι σημαντικό να μπορούμε να το κάνουμε.
 
§8 Τα ρούχα, λοιπόν, αποκαλύπτουν αρκετά για εκείνους που τα φορούν. Όχι, όμως, τόσα όσα μπορούν οι ίδιοι να μας πουν. Μπορεί να μείνουμε κατάπληκτοι για το πόσο έξω μπορεί να πέσαμε στη ­γνώμη που σχηματίσαμε για έναν άνθρωπο μόνο από την εμφάνισή του. Οι κώδικές μας δεν συμπίπτουν πάντα. Γι’ αυτό, αν θέλουμε πραγματικά να μάθουμε τι λένε για κάποιον τα ρούχα του, δεν έχουμε παρά να τον ρωτήσουμε.    Λουίζα Βογιατζή

Κείμενο 3^ο

 

§1 Από τα αρχαία χρόνια τα ρούχα δεν ικανοποιούσαν μόνο την ανάγκη προστασίας από το κρύο και τη ζεστή, αλλά εξυπηρετούσαν εκφραστικούς και κοινωνικούς σκοπούς. Στις μέρες μας τα ρούχα δίνουν την πρώτη εντύπωση για ένα άτομο και εκφράζουν στοιχεία της προσωπικότητάς του καθένα μας. Η εξωτερική εμφάνιση ενός ατόμου μας δίνει πληροφορίες όπως η καταγωγή του, το επάγγελμά του, η οικονομική του κατάσταση και η κοινωνική του θέση.  Σύμφωνα με αρκετές μελέτες δεν μπορούμε να μείνουμε ανεπηρέαστοι από τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος μας. Αυτό ισχύει και για τη μόδα, και αν δεν το κάνουμε συνειδητά, ακολουθούμε ως προς κάποιο βαθμό τα πρότυπα της εποχής μας.

§2 Το ντύσιμο θεωρείται σαν ένας τρόπος να εκφράσουμε τον εαυτό μας. Επιλέγουμε τα ρούχα που φοράμε είτε επειδή μας αρέσει το χρώμα, είτε επειδή ταιριάζουν στο σώμα μας, ή ακόμα επειδή πιστεύουμε ότι ταιριάζουν στο στυλ μας και αναδεικνύουν την προσωπικότητά μας.  Διαφορετικά θα ντυθεί κάποιος που πηγαίνει για επαγγελματική συνέντευξη και διαφορετικά θα ντυθεί το ίδιο άτομο όταν θα βγει με τους φίλους του ή όταν θα βγει ραντεβού. Επίσης τα ρούχα χρησιμοποιούνται διαφορετικά από τα δύο φύλα και μπορούν να γίνουν μέσο ερωτικής επικοινωνίας, να χρησιμοποιηθούν  ως μέσο για να δηλώσει χαρακτηριστικά του ατόμου που απευθύνονται στην ανεύρεση ομοϊδεατών υποψήφιων συντρόφων. Μπορεί να στείλει και μηνύματα ανωτερότητας προς τους ανταγωνιστές του ίδιου φύλου.

§3 Οι μεγάλοι σχεδιαστές μόδας, υποστηρίζουν ότι η εντύπωση ενός ρούχου κρατάει 5-10 λεπτά, ενώ αυτό που υπερισχύει είναι η αίσθηση της προσωπικότητας του ανθρώπου. Το ρούχο αναδεικνύει την προσωπικότητα δεν την δημιουργεί.  Ακόμα και η ποιότητα και το είδος του υφάσματος σε κάνουν να νιώθεις όμορφα όχι μόνο επειδή είναι ωραίο αισθητικά αλλά βοηθούν την έκφραση της προσωπικότητας του ατόμου. Με άλλα λόγια είναι σημαντικό το να υπάρχει στυλ στο ντύσιμο. Το στυλ στο ντύσιμο επιβεβαιώνει τη μοναδικότητά μας. Το να αντιγράψει κάποιος τα μοντέλα από τα περιοδικά ή τις επιδείξεις μόδας δεν σημαίνει ότι θα τους ταιριάζει. Το αποτέλεσμα πιθανότερα να είναι αστείο ή κακόγουστο.  Συμβαίνει κάποιες φορές να προβάλλουμε μέσω των ρούχων μας αυτό που θα θέλαμε να είμαστε και όχι αυτό που είμαστε πραγματικά. Σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει σύγχυση μεταξύ της εξωτερικής εικόνας και του εσωτερικού μας κόσμου. Εδώ ταιριάζει η φράση “το ρούχο φοράει τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος το ρούχο”.

§4 Τα ρούχα μπορεί να επηρεάσουν την ψυχολογία μας αλλά και το αντίθετο, δηλαδή ντυνόμαστε σύμφωνα με τη διάθεσή μας. Όλοι θα έχουμε παρατηρήσει ότι στις διάφορες περιόδους της ζωής μας η διάθεσή μας για το ντύσιμο είναι διαφορετική. Μπορεί να φοράμε συχνά ένα ρούχο, επειτά για ένα διάστημα να αναρωτιόμαστε πώς το φορούσαμε και μετά από λίγο καιρό να το φοράμε ξανά. Το στυλ μας αλλάζει σύμφωνα με τη διάθεσή μας και ακολουθεί τις φάσεις που περνάμε στη ζωή μας. Συνήθως το κάνουμε ασυνείδητα αλλά αν το παρατηρήσουμε θα καταλήξουμε σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

§5 Τα ρούχα εκφράζουν περισσότερα από όσα πιστεύουμε, εκφράζουν την διάθεση που έχουμε όταν ντυνόμαστε, το πώς θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την μέρα μας, αλλά και το πώς θέλουμε να μας αντιμετωπίζουν οι άλλοι. Μπορούν να εκφράσουν τις προσδοκίες μας αλλά και τους καθημερινούς μας στόχους. Παρατηρήστε τους ανθρώπους στο δρόμο, στις καφετέριες, στα εστιατόρια, το ντύσιμό τους μας λέει πολλά για τις σχέσεις τους με τους ανθρώπους που βρίσκονται μαζί. Σε συνδυασμό με τη γλώσσα του σώματος μπορούμε να καταλάβουμε τη κάθε σχέση που βλέπουμε χωρίς να ακούσουμε καμία λέξη.

§6Το περιποιημένο επαγγελματικό ντύσιμο, δίνει την εντύπωση κάποιου με αυτοπεποίθηση, ο οποίος είναι σωστός και στη δουλειά του. Αυτό το ντύσιμο όμως ίσως να μην είναι το κατάλληλο για ραντεβού γιατί φαίνεται απρόσωπο και δεν δίνει την εντύπωση ότι το άτομο αυτό μπορεί να ανοιχτεί.  Ένα ουδέτερο ντύσιμο, συνήθως άχρωμο μπορεί να δείξει ότι το άτομο αυτό δεν θέλει να τραβάει την προσοχή και ότι είναι αρκετά ντροπαλό. Η ατημέλητη εμφάνιση στέλνει το μήνυμα ότι το άτομο αυτό δεν ενδιαφέρεται για τη δουλειά του, το μέλλον του ή τη σχέση του. Κάποιος που ντύνεται επιδεικτικά, φορώντας εμφανώς επώνυμες μάρκες δίνει την εντύπωση υλιστή και ανασφαλή. Η περίεργη εμφάνιση, η αμέλεια της εξωτερικής εικόνας μας και της ατομικής καθαριότητας είναι συμπτώματα ψυχικής διαταραχής.

§7 Επίσης σημαντικό ρόλο στη ψυχολογία μας έχουν και τα χρώματα στα ρούχα που φοράμε. Τα σκουρόχρωμα ρούχα δίνουν την αίσθηση κατάθλιψης, κάποιου κλεισμένου στον εαυτό του, ανασφαλή και ίσως επιθετικού και απλησίαστου. Από την άλλη πλευρά τα σκούρα χρώματα είναι της εξουσίας και δηλώνουν επαγγελματισμό. Τα φωτεινά ρούχα μπορούν να έχουν ακριβώς την αντίθετη επίδραση υποδηλώνουν αγνότητα, καθαρότητα και δίνουν την αίσθηση προσεγγίσιμου και φιλικού ατόμου. Τα χρωματιστά ρούχα συνδέονται με την ψυχολογία των χρωμάτων. Το κόκκινο είναι το χρώμα του πάθους, της καρδιάς και της υψηλής αυτοεκτίμησης, το γαλάζιο το χρώμα του πνεύματος και του ουρανού, το κίτρινο της ενέργειας και της δημιουργικότητας, το πράσινο της ελπίδας και της ηρεμίας και το μπλε εμπνέει εμπιστοσύνη. Μπορούμε βέβαια να εκφράσουμε τα χρώματα όπως εμείς τα νοιώθουμε. Προτείνεται όμως να χρησιμοποιούμε χρωματιστά ρούχα για να αντιμετωπίσουμε αρνητικά συναισθήματα και να μην τους επιτρέψουμε να μας καταβάλουν.

§8 Θα πρέπει να δίνουμε σημασία στην εμφάνισή μας, αλλά έως ένα βαθμό. Δεν είναι απαραίτητο να ντυνόμαστε σύμφωνα με την τελευταία λέξη της μόδας ή να γίνουμε fashion victims. Η υπερβολική ενασχόληση με κάτι, χαρακτηρίζεται παθολογική. Το ίδιο ισχύει και για την εμφάνισή μας. Συγχρόνως θα πρέπει να αναπτύξουμε κριτική αντίσταση στα πρότυπα που προβάλλονται για την εικόνα του σώματος και να έχουμε τον έλεγχο στην αντίληψη για την εικόνα του εαυτού μας.

§9 Όταν τα ρούχα φοριούνται σωστά μπορούν να καλύψουν ατέλειες αλλά και να τονίσουν τα ωραία σημεία του σώματός μας. Αυτομάτως ενισχύουμε την αυτοπεποίθησή και την αυτοεκτίμησή μας και παράλληλα αποφεύγουμε τα αρνητικά συναισθήματα για το σώμα μας. Θα πρέπει να επιζητούμε την ευχαρίστηση και την ικανοποίηση από το ντύσιμό μας, κάτι που βοηθάει την αποδοχή της εικόνας του σώματός μας, συνεπώς και του εαυτού μας. Όπως προαναφέρθηκε η θετική προσέγγιση της εικόνας μας σχετίζεται με την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμηση μας, είναι πολύ σημαντικό γιατί μας βοηθάει γενικότερα στην εξέλιξή μας σε όλους τους τομείς.

§10 Δεν χρειάζεται να φοβόμαστε και να ντρεπόμαστε να δείξουμε την προσωπικότητά μας χρησιμοποιώντας έντονα χρώματα ή ιδιαίτερα αξεσουάρ. Σημαντικό είναι το να νοιώθουμε άνετα όταν φοράμε ένα ρούχο. Μπορεί όταν βλέπουμε κάποιο ρούχο να μας αρέσει αλλά να μην αισθανόμαστε άνετα με αυτό. Το αποτέλεσμα θα είναι να μην το φοράμε και να ξοδέψουμε χρήματα που θα πάνε χαμένα. Για το λόγο αυτό ας κάνουμε ένα πείραμα όταν δοκιμάζουμε ένα ρούχο να φανταζόμαστε ότι είμαστε στο χώρο που το προορίζουμε για να το φορέσουμε, πχ στο γραφείο για μια συνάντηση, και έπειτα να ρωτήσουμε τον εαυτό μας αν αισθανόμαστε άνετα με αυτό.

§11 Τα ρούχα μας θα πρέπει να μας κολακεύουν και να ταιριάζουν στο σώμα μας. Δεν είναι απαραίτητο τα ρούχα μας να είναι ακριβά για δείχνουν ωραία πάνω μας, πιο σημαντικό  είναι να είμαστε κατάλληλα ντυμένοι για την κάθε περίσταση. Κάποιες φορές μπορούμε να διασκεδάζουμε με το ντύσιμό μας. Δεν χρειάζεται να είμαστε πάντα συντηρητικοί, μπορούμε να ξεφεύγουμε από το συνηθισμένο μας ντύσιμο και να παρατηρήσουμε πως αισθανόμαστε Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το ντύσιμο για να ανεβάσουμε τη ψυχολογία μας και την αυτοπεποίθησή μας. Τα χρώματα, τα σχήματα και οι εικόνες στα ρούχα μας, μπορούν να έχουν ιδιαίτερη σημασία για μας και να μας φτιάχνουν τη διάθεση.

§12 Τέλος είναι θετικό για την ψυχολογία μας να ανανεώνουμε συχνά την γκαρνταρόμπα μας προσθέτοντας μερικά κομμάτια και να πετάμε τα παλιά μας ρούχα τα οποία έχουμε συνδέσει με αρνητικά γεγονότα της ζωής μας. Θα πρέπει πάντα να προχωράμε μπροστά και να το επιδιώκουμε σε όλους τους τομείς της ζωής μας, ακόμα και στο ντύσιμο. Στις μέρες μας μπορούμε να βρίσκουμε φτηνά ρούχα σε μεγάλη ποικιλία. Ας δώσουμε στο ντύσιμο μεγαλύτερη σημασία και ας το δούμε  ως μέσο για να μας ανεβάσει τη διάθεση. Το σίγουρο είναι ότι θα δούμε εύκολα και γρήγορα αποτελέσματα.

Κείμενο 4. 

Η μόδα δεν γεννιέται στις πασαρέλες αλλά μέσα από παράξενες και περίπλοκες διεργασίες. Όλα ξεκινούν από τους σχεδιαστές και από την ίδια την κοινωνία.

Το φετινό καλοκαίρι τα λουλούδια είχαν την τιμητική τους στην πασαρέλα, αφού κόσμισαν μέχρι και παπούτσια. Τα κράνη των σκουτεράδων φόρεσαν… αφτιά κούνελου, ενώ τα σχολικά σακίδια γέμισαν Barbie. Οι καουμπόικες μπότες εμφανίστηκαν ξανά στο προσκήνιο. Αήττητη μόδα που την ακολουθούμε πιστά. Ποιοι μηχανισμοί μάς ωθούν να αγοράζουμε τα ρούχα της κάθε σεζόν; Ποιες στρατηγικές ακολουθούν οι σχετικές επιχειρήσεις;

Ντύνομαι, άρα υπάρχω.

Κατ’ αρχάς, από μόνοι μας επιθυμούμε να είμαστε ντυμένοι με τις τρέχουσες τάσεις της μόδας γι’ αυτό ακολουθούμε τις προτάσεις των σχεδιαστών, των ΜΜΕ, ακόμη και των ατόμων του περιβάλλοντός μας. Το ντύσιμο μιλάει για μας^ είναι το πρώτο πράγμα που βλέπουν σε εμάς οι γύρω μας. Καθορίζει την ταυτότητα και τη θέση μας στην κοινωνία, επικοινωνεί το γούστο και τον πλούτο. Αν ντυθούμε ακολουθώντας κατά γράμμα τη μόδα επικοινωνούμε την οικονομική μας δυνατότητα να ακολουθούμε τις τελευταίες τάσεις.

Βέβαια η μόδα προτείνει ένα γενικό στιλ στο οποίο χωρούν πλήθος παραλλαγές. Έτσι ικανοποιεί δύο αντίθετα κίνητρα του ανθρώπου: αφενός τη μίμηση, ώστε να ενσωματώνεται στο σύνολο, και αφετέρου τη διαφοροποίηση, το στιλ της ομάδας και τον πόθο για πρωτοτυπία. Ένα ξεχωριστό αξεσουάρ δίνει την ποθητή ιδέα της προσωπικής μας σφραγίδας. Αντιγράφουμε με μία προϋπόθεση: να είμαστε μοναδικοί. Η ανάγκη να μιμηθούμε για να ενσωματωθούμε εμφανίζεται πιο έντονα στους νέους, οι οποίοι υιοθετούν την ταυτότητα της ομάδας. Έτσι εξηγούνται οι στρατιές των πανομοιότυπων φούτερ και των σακιδίων!

Κι εγώ, όπως η Μαντόνα!

Πώς ένα ρούχο ή ένα αντικείμενο γίνονται της μόδας; Ένας από τους μηχανισμούς του παιχνιδιού είναι η μίμηση ατόμων που υπαγορεύουν το στιλ. Οι ειδικοί το ονομάζουν «φαινόμενο trickle down». Αυτό προβλέπει ότι η μόδα διαχέεται από τις πιο εύπορες τάξεις προς τις κατώτερες. Η ελίτ υιοθετεί ένα στιλ το οποίο μιμούνται οι υπόλοιποι μέχρι να γίνει μαζικό. Κατόπιν, για να διαφοροποιηθεί, υιοθετεί ένα νέο στιλ. Έτσι η μόδα αλλάζει κυκλικά. Αυτός ο μηχανισμός ήταν παραπάνω από προφανής στο παρελθόν. Οι ευγενείς υιοθετούσαν μια μόδα την οποία εν συνεχεία αντέγραφε η αστική τάξη, οπότε για να ξεχωρίζουν άλλαζαν, εγκαινιάζοντας έναν αέναο κύκλο στιλ.

Ο ίδιος μηχανισμός επιβιώνει και σήμερα. Τις τρέχουσες τάσεις της μόδας τις λανσάρει η νέα ελίτ ή οι επώνυμοι, από τους VIP’s έως τους ηθοποιούς ή τους επιχειρηματίες. Αν μια τραγουδίστρια φωτογραφηθεί με ένα συγκεκριμένο τσαντάκι, θα δημιουργήσει τάση. Απτό παράδειγμα η Μαντόνα, η οποία λάνσαρε αμέτρητα στιλ με εξίσου αμέτρητες θαυμάστριες που την αντέγραφαν μανιωδώς. Αλλά και λιγότερο γνωστές καλλιτέχνιδες γίνονται αντικείμενα μίμησης κυρίως από μικρές ομάδες που ταυτίζονται με αυτές. Η μόδα που επιβάλλει την κοιλιά έξω διαδόθηκε στις κοπέλες και υποστηρίχτηκε θερμά από τις αγαπημένες τους τραγουδίστριες. Ο κόσμος της μόδας επανέφερε την τάση που υιοθέτησαν ακόμη και κυρίες. Στο σημείο αυτό δεν πρέπει να ξεχνάμε την ισχυρότατη επιρροή των ΜΜΕ. Ο Τύπος, η τηλεόραση και ο κινηματογράφος ισχυροποιούν μια τάση, όπως τα δερμάτινα τζάκετ μοτοσικλετιστή του Μάρλον Μπράντο.

Ο τραγουδιστής πουλάει

Οι εταιρείες ακολουθούν ανάλογους μηχανισμούς για να προωθήσουν τα προϊόντα τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα τεστιμόνιαλ (testimonial), όπου διάφοροι επώνυμοι ερμηνεύουν τον τρόπο ζωής που επικοινωνεί το εκάστοτε προϊόν. Μια διάσημη ηθοποιός επηρεάζει την αγορά πολυτελών προϊόντων κι ένας dj ή ένας τραγουδιστής το νεανικό στιλ. Στις διάφορες κοινωνικές ομάδες υπάρχουν πραγματικοί οπίνιον λίντερς (opinion leaders) που επηρεάζουν καθοριστικά τη γνώμη των υπολοίπων.

Από τα χαμηλά…

Βέβαια μπορεί να συμβεί και το αντίθετο. Ένας άλλος μηχανισμός είναι το λεγόμενο μπαμπλ απ (bubble up), το στιλ που καθιερώνεται στον δρόμο. Οι σχεδιαστές το επεξεργάζονται και το επιβάλλουν. Ας θυμηθούμε τα φαρδιά, χαμηλοκάβαλα παντελόνια. Τη χιπ χοπ κουλτούρα των νεαρών Αφροαμερικανών επέκτειναν οι δαιμόνιοι επιχειρηματίες και δημιούργησαν ένα στιλ με παπούτσια γυμναστικής, καπελάκια, μπλούζες και φαρδιές βερμούδες. Οι νεαροί μαύροι των αμερικανικών μητροπόλεων επεξεργάζονται ένα στιλ πενίας, το οποίο κοστίζει ελάχιστα, και φορούν ρούχα σε μεγαλύτερο νούμερο είτε του μεγαλύτερου αδερφού είτε χρησιμοποιημένα. Αυτή την τάση την αγάπησαν οι ράπερ και αργότερα οι πιτσιρικάδες του σκέιτ μπορντ, από τους οποίους το δανείστηκαν οι σχεδιαστές.

Είναι γεγονός ότι οι εταιρείες προσπαθούν να ελέγξουν τις αυθόρμητες τάσεις τόσο για να προκαταλάβουν τι θα αρέσει όσο και για να εμπνευστούν. Για το λόγο αυτό εμπιστεύονται τους cool hunters, κυνηγούς καινοτομιών, παρατηρητές που απομονώνουν λεπτομέρειες και νέα λουκ. Συχνάζουν σε στέκια της μόδας και παρατηρούν, όπως οι ανθρωπολόγοι, τη συμπεριφορά, τα γούστα, ακόμη και τις νέες τάσεις στη μουσική. Η έμπνευση μπορεί να προέρχεται από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Ιδού η επιτυχία του έθνικ (ethnic)!

Υπάρχει και ένας τρίτος μηχανισμός. Πρόκειται για το τρικλ ακρός (trickle across) ή οριζόντια διάδοση, ένα στιλ που μπορεί να διευρυνθεί μεταξύ ομογενών ομάδων ως κοινωνική τοποθέτηση. Οι επιχειρηματίες της νιού ικόνομι (new economy) εισήγαγαν μια πιο ανεπίσημη εμφάνιση στον χώρο της εργασίας φορώντας αθλητικά παπούτσια ακόμη και στο γραφείο. Επίσης από τον κόσμο του σερφ ή του σνόουμπορντ αναδύθηκαν στιλ -από τα φλούο χρώματα μέχρι το φαρδύ ντύσιμο- τα οποία πέρασαν στη μόδα της πόλης.

Πασαρέλα; Ένα θέαμα…

Βασική προϋπόθεση για να λανσαριστεί μια τάση είναι η εικόνα. Η αρχή γίνεται στις πασαρέλες, πιο σημαντικές για την εικόνα του οίκου παρά για την επίδειξη καθαυτή των ρούχων. Τις περισσότερες φορές παρελαύνουν σύνολα που είναι αδύνατον να φορεθούν και που ποτέ δεν μπαίνουν στην παραγωγή. Τα ντεφιλέ είναι η χαρά των μίντια, αφού γίνεται κουβέντα γι’ αυτά λόγω του θεάματος. Ο σχεδιαστής ή ο επιχειρηματίας γίνονται διάσημοι. Η φήμη τους πρέπει να αντανακλάται στα προϊόντα τους.

Ακόμη και η παραγωγή επηρεάζει τις τάσεις της μόδας όπως το prêt-a-porter. Σύμφωνα με αυτό, κάποιες επιχειρήσεις δεν λανσάρουν μια κολεξιόν ανά σεζόν αλλά τροφοδοτούν την αγορά με νέα μοντέλα, γεγονός που ωθεί τον καταναλωτή να κινείται διαρκώς στα καταστήματα για να ενημερώνεται για τις νέες αφίξεις. Έτσι οι υπεύθυνοι εντοπίζουν τις αναδυόμενες τάσεις της σεζόν όπως και το ποια μοντέλα άρεσαν περισσότερο τις πρώτες εβδομάδες πώλησης. Όλα αυτά επανεξετάζονται για να κατακλύσουν τα καταστήματα. Η νέα τάση εξαπλώνεται και η μόδα γίνεται μαζική.

Πολλά αντίγραφα στην αγορά

Το αποτέλεσμα είναι προφανές. Τα διάφορα στιλ φτάνουν ακόμη και στις λαϊκές αγορές. Οι τάσεις όπως τα χρώματα της σεζόν καθορίζονται πολύ καιρό πριν καθαρά για τεχνικούς λόγους. Πρώτον, τα υλικά και τα χρώματα τα προαποφασίζουν οι παραγωγοί ινών. Για να κατακλύσουν όλα τα καταστήματα με ροζ ή πράσινο, η επιλογή πραγματοποιείται τουλάχιστον δύο χρόνια πριν.

Αρκεί να παρουσιάσουν κάτι καινούριο, για να κάνουν τους καταναλωτές να το αγοράσουν. Έχουμε ανάγκη από νεωτερισμούς. Το καινούριο ενεργοποιεί το ενδιαφέρον μας και η μόδα υποβοηθά αυτή την ανάγκη προτείνοντας πράγματα διαφορετικά. Τα παντελόνια-καμπάνες της δεκαετίας του 1970 εξαφανίστηκαν επειδή θεωρήθηκαν πανάθλια, όμως επανέκαμψαν δριμύτερα.

Οι επιχειρήσεις προτείνουν νέα προϊόντα σε ρυθμό ολοένα και πιο γρήγορο. Τα ρούχα δεν τα φοράμε πια όχι επειδή χάλασαν αλλά γιατί δείχνουν παλιομοδίτικα. Με το σκεπτικό αυτό οι καταναλωτές αγοράζουν διαρκώς καινούρια. Από τα ΜΜΕ φτάνουν μηνύματα στα οποία δηλώνεται ότι είναι καλό να ανανεώνουμε την γκαρνταρόμπα μας. Όσο περισσότερο ακολουθούμε τις τάσεις τόσο περισσότερο είμαστε επιτυχημένοι και δείχνουμε το καλό μας γούστο. Το να είναι κάποιος στη μόδα έγινε πια αξία.

Καθρέφτης τάσεων

Για να λειτουργήσει αποτελεσματικά, οι διαφημιστές του προϊόντος πρέπει να μαντέψουν τις απαιτήσεις της κοινωνίας εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Ένα στιλ γίνεται της μόδας, δηλαδή υιοθετείται από πολλούς, όταν εκφράζει την κοινωνική ταυτότητα της στιγμής. Ας σκεφτούμε τα τζιν. Από ένδυμα των εργατών, έγιναν τα ρούχα των επαναστατημένων νέων του 1960, μια αληθινή αντιμόδα! Σήμερα η κοινωνική ταυτότητα είναι πολύ πιο κατακερματισμένη. Αντί για ένα κυρίαρχο στιλ- αναγνωριστικό σημάδι υπάρχουν πολλές αποχρώσεις. Όσο για τα τζιν, οι στιλίστες τα επεξεργάστηκαν και τα μετέτρεψαν σε ακριβούς πρωταγωνιστές.

Ο στιλίστας έχει τη δύναμη να προτείνει ένα πρωτότυπο στιλ και να το διαδώσει. Γενικά, μια τάση έχει επιτυχία αν αντανακλά τις επιθυμίες. Για παράδειγμα, επιστρέφουν ρούχα πιο κομψά, με μεγαλύτερη έμφαση στην ποιότητα των υλικών. Αυτό αντανακλά την ανάγκη ασφάλειας, την αναζήτηση ταυτότητας ακόμη και στη δουλειά. Βγήκαμε από την περίοδο κατά την οποία η μόδα υπήρξε εκκεντρική, με δαντέλες, τρύπες ή λεοπάρ υφάσματα, το στιλ των VIP’s. Η άκρατη επίδειξη της δεκαετίας του 1980 έδωσε τη θέση της στον μινιμαλισμό της δεκαετίας του 1990, ο οποίος αντανακλούσε την οικονομική κρίση και την επιστροφή στην απλότητα. Ακολούθησε ένας άλλος κύκλος με υπεραφθονία χρωμάτων, για να μην ξεχνάμε ότι μόδα είναι και γυρίζει…

 


Η μόδα στη λογοτεχνία μέσα από τον κινηματογράφο...

1. Πόσες και πόσες φορές διαβάζοντας ένα βιβλίο, κυρίως εποχής, δεν πλάθατε με το μυαλό σας τα ρούχα που θα φορούσαν οι πρωταγωνιστές, την αρχιτεκτονική των κτιρίων, την φύση και το περιβάλλον ολόγυρα; Ευτυχώς, είμαστε τυχεροί που ζούμε σε μια εποχή όπου η εικόνα, και ειδικότερα ο κινηματογράφος, βρίσκεται σε πολύ υψηλό επίπεδο και πολλά αγαπημένα μας λογοτεχνικά έργα οπτικοποιήθηκαν, δίνοντάς μας την ευκαιρία να "πάρουμε μάτι" από την εποχή και να ονειροπολήσουμε...
   
   Θα ξεκινήσω με τα φορέματα του "Όσα παίρνει ο άνεμος" και την θεϊκή Βίβιαν Λι.. Αν ήταν να φορέσω ρούχο από άλλη εποχή, αυτά θα διάλεγα με διαφορά από τα δεύτερα...
   
   
   
   
   (μέχρι και οι άντρες είναι άκρως γοητευτικοί..)
   
   
   (πόση ομορφιά να χωρέσει σε μια εικόνα; )
   
   
   
   
   Θα συνεχίσω με τα ρούχα εποχής από το "Περηφάνεια και Προκατάληψη". Δεν είναι του προσωπικού μου γούστου, αλλά φαντάζομαι σε κάποιους θα αρέσουν.
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   Πάμε κατά Ρωσία μεριά και στην "Άννα Καρένινα" του Τολστόι;
   
   
   
   
   

   
   

   Όσο για τον "Έρωτα στα χρόνια της χολέρας" του Κολομβιανού Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκεζ..

   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   Από το " The great Gatsby" του Φιτζέραλντ..
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   Και η επιτομή της κομψότητας από την μοναδική Audrey Hepburn στην νουβέλα του Truman Capote "Πρόγευμα στο Τίφανυς".
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   Πρόκειται για την Νικόλ Κίντμαν στην ταινία The Hours, η οποία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Michael Cunningham, το οποίο είναι βασισμένο στη ζωή της Βιρτζίνιας Γουλφ και στο μυθιστόρημά της Η κυρία Νταλογουέι. (Γιατί τα κολλήματα είναι κολλήματα

   
   
   

   Διαβάστε, σχολιάστε..

    Ανακύκλωση και στη μόδα

Οι εταιρίες ρούχων και εξοπλισμού για την ύπαιθρο στρέφονται όλο και περισσότερο στη χρήση ανακυκλωμένων υλικών για να κατασκευάσουν προϊόντα, όπως μπουφάν από πλαστικά μπουκάλια και σακίδια από δίχτυ ψαρέματος.
Πειράματα για τη χρήση ανακυκλωμένων υλικών σε ζακέτες φλις άρχισαν την δεκαετία του '90, αλλά τα ρούχα που κατασκευάστηκαν ήταν πολύ βαριά. Σήμερα χάρη στη νέα τεχνολογία, η παραγωγή των ρούχων έχει βελτιωθεί εντυπωσιακά.
Πλαστικά μπουκάλια είναι πλέον δυνατόν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή συνθετικών ινών που μετατρέπονται σε νήμα.
Στην έκθεση με τίτλο "Outdoor"στο Φριντριχσάφεν της Γερμανίας παρουσιάστηκαν τα πρώτα μπουφάν από ανακυκλωμένο πολυέστερ, αλλά και τσάντες και σακίδια από παλιά πλαστικά μπουκάλια.
(Βερολίνο - Γερμ.πρακτ.)

Μόδα από... σκουπίδια!

Κρατήστε τα παλιά σας ρούχα και προστατεύστε το περιβάλλον... 

Τη νέα της κολεξιόν παρουσίασε η Εσθονή σχεδιάστρια ρούχων και πετυχημένη επιχειρηματίας Reet Aus.
Αυτό όμως δεν θα αποτελούσε είδηση αν η συγκεκριμένη κολεξιόν δεν ήταν άκρως οικολογική και μάλιστα με τίτλο «Από τα σκουπίδια στη Μόδα».
Η έμπειρη σχεδιάστρια γνωρίζει από πρώτο χέρι τον όγκο των αποβλήτων που παράγονται και στην προσπάθειά της να συμβάλλει στην αντιμετώπιση του προβλήματος αποφάσισε να δημιουργήσει μία κολεξιόν αποκλειστικά από άχρηστα υφάσματα που είχαν ξεμείνει και επρόκειτο να πεταχτούν.

Οι σχεδιαστές μόδας αγαπούν την τέχνη και το αποδεικνύουν με τα prints και τα χρώματα για την Άνοιξη -Καλοκαίρι, στις συλλογές τους.Η μόδα εμπνέεται από την ζωγραφική, την αρχιτεκτονική ακόμη και τα γκραφίτι, και δίνει μια πανδαισία χρωμάτων και σχεδίων.

Δείτε τα μοντέλα των σχεδιαστών παράλληλα με τα διάσημα έργα τέχνης που αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης τους.

Η μόδα και η τέχνη

Η μόδα και η τέχνη

Η μόδα και η τέχνη

Η μόδα και η τέχνη

Η μόδα και η τέχνη

Η μόδα και η τέχνη

Μουσείο Kοσμήματος...

Ματιές στη Μόδα Μέσα από την Τέχνη,  από τον 18ο έως τον 21ο αιώνα στο Μουσείο Kοσμήματος Λαλαούνη
Με αφορμή την έκθεση ' Ηighlights' Ιστορικά Κοσμήματα και Υψηλή Ραπτική στο Μουσείο Κοσμήματος μια διάλεξη μας ταξιδεύει μέσα από την ιστορία της τέχνης και του ενδύματος από τον 18ο στον 20ο αιώνα, με αφετηρία τη μόδα - όπως αυτή απεικονίζεται μέσα από πίνακες ζωγραφικής, αλλά και σχέδια, χαρακτικά, γελοιογραφίες ακόμα και φωτογραφίες μόδας μέσα από τον φακό μεγάλων δημιουργών όπως ο Cecil Beaton. Από το Rococo στην Art Deco και την Pop art, στις δυναμικές συνεργασίες όπως αυτή των Paul Poiret (1879-1944) και Paul Iribe ή του Salvador Dali και Elsa Schiaparelli, μόδα και τέχνη αντιπαραβάλλονται -  αναθεωρώντας διακρίσεις ανάμεσα στην 'υψηλή τέχνη' και την μαζική κουλτούρα.

Mondrian Inspired Dresses

Art is all around us!

Η τέχνη πάντα βρίσκει χώρο στη ζωή και επιβάλλεται να υπάρχει. Έτσι και η μόδα δε θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη από την επίδραση της τέχνης. Κατά καιρούς διάσημοι σχεδιαστές και οίκοι μόδας έχουν εμπνευστεί από μεγάλους ζωγράφους και καλλιτεχνικά ρεύματα. Ένας ζωγράφος που έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της μόδας, όπως Yves Saint Laurent, Christian Louboutin, Jean -Charles De Castelbajac, είναι ο Piet Mondrian. H MAT Fashion, που αγαπά κάθε μορφή τέχνης, ακολουθώντας το δρόμο των μεγάλων αυτών σχεδιαστών καθώς και την εμμονή του Mondrian με τα βασικά χρώματα και τις καθαρές, λιτές γραμμές δημιούργησε δύο φορέματα που αντιπροσωπεύουν την απλότητα της ζωγραφικής του.

αριστερά : 561.7082 / Puntostretch φόρεμα με color blocks σε Α-line γραμμή, με κοντό μανίκι.
δεξιά: 561.7081 / Puntostretch φόρεμα με color blocks, σε Α-line γραμμή, με τιράντες που αυξομειώνουν και τσέπες.

Λίγα λόγια για το μεγάλο Ολλανδό ζωγράφο:

Ο Piet Mondrian, ένας από τους πρώτους καλλιτέχνες που ήταν υπεύθυνοι για την αφηρημένη τέχνη του εικοστού αιώνα, γεννήθηκε στο Amersfoort της Ολλανδίας. Σπούδασε στην Ακαδημία του Άμστερνταμ και ξεκίνησε την καριέρα του με τη ζωγραφική τοπίων, κάτι που οφείλει στην Ολλανδική τέχνη του δεκάτου εβδόμου αιώνα, τον Ιμπρεσιονισμό και αργότερα τον Εξπρεσιονισμό. Από 1911 έως 1914 ο Mondrian έζησε στο Παρίσι όπου η στενή επαφή του με ιδέες του ρεύματος του Κυβισμού ενίσχυσε τη στροφή του από το νατουραλισμό στην αφαίρεση. Το 1917 ήταν μεταξύ των ιδρυτικών μελών της ομάδας De Stijl στην Ολλανδία, των οποίων στόχος ήταν να δημιουργηθεί μια παγκόσμια τέχνη ανεξάρτητη από κάθε συναίσθημα, καθορίζοντας γενικά αισθητικά κριτήρια, όπως: μορφή περιορισμένη σε ορθογώνιο, τα χρώματα περιορίζονται στα βασικά (κόκκινο, κίτρινο, μπλε) και σε μαύρο, λευκό και γκρι. Οι αρχές αυτές έγιναν χαρακτηριστικό της δουλειάς του Mondrian. Για το Mondrian ο κόσμος της εικόνας ήταν η δική του αλήθεια- η δική του “πλαστική” πραγματικότητα. Χρώμα, γραμμή, μορφή, σύνθεση και ρυθμός, ανεξάρτητα από φυσικές παρουσίες και προσωπικά συναισθήματα. Αυτή η τάξη στην τέχνη έφερε τον άνθρωπο σε ισορροπία και του έδωσε την ευκαιρία να ξεπεράσει τον ανθρώπινο πόνο και δυστυχία. Ο Mondrian ζωγράφισε στην Ολλανδία, το Παρίσι και το Λονδίνο μέχρι το 1940 που μετακόμισε στη Νέα Υόρκη κι έζησε εκεί μέχρι το θάνατό του το 1944. Στη Νέα Υόρκη ζωγράφισε το περίφημο έργο «Broadway Boogie Woogie», το οποίο διατηρεί το πολύ πειθαρχημένο στυλ του με τα βασικά χρώματα και κάθετες και οριζόντιες ζώνες.


Kara Ross Mondrian-style clutch bag


Christian Louboutin’s Mondrian Wedge
Art always finds space in life and should be in our lives. So fashion could not be spared from the effects of art. Occasionally famous designers and fashion houses have been inspired by great painters and artistic movements. A painter who has inspired some of the greatest names in fashion such as Yves Saint Laurent, Christian Louboutin, Jean-Charles De Castelbajac, is Piet Mondrian. Mat. loves all forms of art and by following the lead of these great designers and Mondrian’s obsession with primary colors and simple lines created two dresses that represent the simplicity of his paintings.


Yves Saint Laurent – Mondrian Dress (FW 1965-1966)

A few words about the great Dutch painter:

Piet Mondrian, one of the principle artists responsible for twentieth-century non-objective painting, was born in Amersfoort, Holland. He studied at the Amsterdam Academy and began his career by painting landscapes which owe a debt to seventieth-century Dutch art, to Impressionism and later, by 1908, to Expressionism. From 1911 to 1914 Mondrian lived in Paris where his close contact with Cubist ideas reinforced his path from naturalism to abstraction. In 1917 he was among the founding members of the De Stijl group in Holland, whose goal was to create a universal art independent of individual emotions by setting out such general aesthetic criteria as: form restricted to the rectangle, color limited to the primaries (red, yellow, blue) and to black, white and gray and composition formed from perpendicular planes asymmetrically arranged. Τhese principles are characteristics of Mondrian’s work. To Mondrian the world of the picture was its own truth-its own “plastic” reality. Color, line, form, composition, and rhythm, independent of natural appearances and personal emotions. This order in art brought man in balance and gave him the chance to overcome human suffering and unhappiness. Mondrian painted in Holland, Paris and London until 1940 when he moved to New York, living there until his death in 1944. In New York he painted the famous work “Broadway Boogie Woogie” retains his highly disciplined style of primary colors and vertical and horizontal bands.

Στοματική υγεία και μόδα...

To piercing αποτελεί ένα πολιτισμικό στοιχείο αυτοέκφρασης, δείγματα του οποίου απαντώνται σχεδόν σε όλες τις ηπείρους και το οποίο έχει συνδεθεί με θρησκευτικές ή πολιτισμικές αντιλήψεις και πεποιθήσεις.

Την τελευταία δεκαετία το piercing έχει κάνει αισθητή την παρουσία του και στο δυτικό κόσμο ως διακοσμητικό στοιχείο του σώματος, επιταγή της μόδας ή συμβολικής έκφρασης του ατόμου. Τα μέρη του σώματος που συνήθως υπόκεινται σε διάτρηση και τοποθέτηση κοσμήματος ή άλλου αντικειμένου είναι τα αυτιά, η μύτη, τα φρύδια, το στήθος, τα γεννητικά όργανα αλλά και διάφορα μέρη της στοματικής κοιλότητας με κυρίαρχη της γλώσσα.
Σχετικά πρόσφατα παρατηρείται η τεχνική της «πιρουνιασμένης» ή «διαχωρισμένης» γλώσσας κατά την οποία κόβονται και αποχωρίζονται τα 2 μέρη της γλώσσας στο πρόσθιο τμήμα της. Αυτό το είδος γλώσσας μπορεί όμως να προκύψει τυχαία ως επιπλοκή του συνήθους piercing της γλώσσας.

Γενικά, οι γυναίκες και συγκεκριμένα τα νεαρά κορίτσια επιλέγουν να κάνουν piercing, δηλαδή να τρυπήσουν τη γλώσσα με μία βελόνα και στη συνέχεια να περάσουν στη δημιουργηθείσα οπή το κόσμημα επιλογής τους από χρυσό ή ασήμι. Στην περιοχή της γλώσσας συνήθως τοποθετείται ένα μεταλλικό ραβδίο που φέρει από μία σφαίρα στο κάθε άκρο του (πάνω και κάτω από τη γλώσσα). Αντίστοιχες τεχνικές χρησιμοποιούνται και κατά το piercing των χειλέων.

Αν δεν παρουσιαστούν κάποιες επιπλοκές η επούλωση του piercing ολοκληρώνεται μετά από 4-6 εβδομάδες. Οι συχνότερες άμεσες επιπλοκές περιλαμβάνουν τον πόνο, τη μη ελεγχόμενη αιμορραγία, το πρήξιμο, τη λοίμωξη, τον τραυματισμό του γλωσσικού νεύρου, τη δυσκολία κατά τη ομιλία και την αλλεργική αντίδραση απέναντι στο κόσμημα.
Οι χρόνιες επιπλοκές περιλαμβάνουν τον τραυματισμό του βλεννογόνου, το πιθανό κάταγμα γειτονικών δοντιών και την υφίζηση των ούλων, την υπερβολική ροή σάλιου, την εισρόφηση και την απόφραξη λόγω του κοσμήματος, ιστική υπερπλασία γύρω από την περιοχή του piercing. Κυρίως, η υφίζηση των ούλων, δηλαδή η υποχώρησή τους, είναι αρκετά συχνή και ανάλογη με τη διάρκεια του piercing, ενώ οι προγόμφιοι και οι γομφίοι είναι πιο ευάλωττοι σε κατάγματα.

Αν παρατηρηθεί κάποια επιπλοκή το άτομο θα πρέπει να ενημερωθεί σχετικά και να αφαιρέσει το κόσμημα. Αν παρατηρηθεί λοίμωξη τότε μπορεί να κριθεί αναγκαία ακόμη και η χορήγηση συστηματικής αντιβίωσης και τοπικών αντισηπτικών.

Γενικά, θα πρέπει το άτομο που επιθυμεί να κάνει ενδοστοματικό piercing να ενημερώνεται από πριν για τις πιθανές επιπλοκές, να απευθύνεται σε ένα καλά εξοπλισμένο κέντρο που να τηρεί αυστηρά τους κανόνες αντισηψίας και στη συνέχεια να μην παραμελεί τη στοματική του υγιεινή.

Καινούρια μόδα, καινούριοι κίνδυνοι.

Για να δούμε τι άλλο θα δούμε..

Αντίο Emo και Gothic η νέα μόδα είναι οι Λυκάνθρωποι! 

Μια νέα μόδα έχει ξεκινήσει τον τελευταίο καιρό στην Αμερική και φαίνεται πως παίρνει διαστάσεις αφού πλέον τα περισσότερα Αμερικανικά ΜΜΕ αφιερώνουν εκτενή ρεπορτάζ στους έφηβους που πιστεύουν πως είναι...Λυκάνθρωποι! Με τα περισσότερα super να γράφουν πως οι Emo Και οι Gothic ανήκουν στο παρελθόν παρουσιάζουν έφηβους σε σχολεία που λειτουργούν σαν να είναι αγέλη, αφού πιστεύουν πως ανήκουν στους λυκανθρώπους! Προφανώς η επιρροή του πασίγνωστου twilight είναι μεγαλύτερη από ότι μπορεί να περιμένε κανείς και οι... Λυκάνθρωποι έγιναν μόδα. Οι έφηβοι που υιοθετούν αυτήν την άποψη αφήνουν τα μαλλιά του μακριά, όπως τα είχε ο Taylor Lautner στην πρώτη ταινία του Twilight και φορούν ακόμα και ουρές λύκων πάνω τους. Είτε στα παπούτσια τους, είτε στο πίσω μέρος των ρούχων τους. Έχουν μακιγιάζ στο πρόσωπο και δηλώνουν πως δεν χρειάζεται να τους φοβάται κανείς γιατί το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να είναι η.. αγέλη τους καλά και να βοηθάνε ο ένας τον άλλον και όχι να πειράξουν άλλους ανθρώπους. Για να δούμε τι άλλο θα δούμε..

High School kids think they are werewolves