Η προπαγάνδα στη Γερμανία του Χίτλερ...

Εικονογραφημένα παιδικά βιβλία και προπαγάνδα στη Γερμανία του Χίτλερ

 Ιδεολογική κατήχηση σε παιδιά και κρατική εξουσία είναι έννοιες ταυτόσημες και αχώριστες. Στα πάλαι ποτέ σοσιαλιστικά καθεστώτα (Σοβιετική Ένωση, Λ. Δ. Κίνας κ.ά.) η εκπαίδευση βασιζόταν στην εμπέδωση της μαρξιστικής-λενινιστικής θεωρίας περί πάλης των τάξεων, αλλά και σε μια ιδιόμορφη αντίληψη περί υπεράσπισης της "σοσιαλιστικής πατρίδας". Στις σύγχρονες δυτικές δημοκρατίες, η έμφαση -υποτίθεται ότι- δίνεται στην υπεράσπιση των αστικών αξιών, της ανοιχτής πολυπολιτισμικής κοινωνίας, στον σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων, του πλουραλισμού, στη γνώση των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων του πολίτη κ.ο.κ. Του Γιάννη Αντωνόπουλου

11:42, 06 Νοε 2013 | tvxsteam tvxs.gr/node/142763

Παιδιά του Δημοτικού της ναζιστικής περιόδου διαβάζουν το αντισημιτικό βιβλίο "Der Giftpilz" ("Το δηλητηριώδες μανιτάρι"). Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη το 1938.

Η ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΣΤΗ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Προσθήκη λεζάντας

Το ναζιστικό καθεστώς επέδειξε τεράστια μέριμνα στη διαπαιδαγώγηση των Γερμανών από τη βρεφική κιόλας ηλικία. Οι θεωρητικοί του γνώριζαν καλά ότι για την επικράτηση και τη διαιώνιση ενός τέτοιου καθεστώτος δεν αρκούσε μόνο η αυτοκρατορία του τρόμου, αλλά και η διαπότιση των μυαλών των ανθρώπων με ένα νέο αξιακό σύστημα, παρανοϊκό στη σύλληψή του και μεταφυσικό στην ουσία του. Για να πραγματωθεί το χιτλερικό όραμα, δεν έφτανε η οικειοθελής συμμετοχή όσων στήριξαν το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα ή η εξαναγκαστική συναίνεση όσων δεν το στήριξαν. 

Απαραίτητη προϋπόθεση ήταν η εξ αρχής ανατροφή μιας νέας γενιάς γερμανόπαιδων στη βάση μιας "εθνικά αναμορφωμένης" κοινωνίας, όπου ένα προσωποπαγές και πατερναλιστικό καθεστώς θα ασκεί ολοκληρωτικό έλεγχο στους υπηκόους του. Το πρόσωπο-σύμβολο που λειτουργεί σαν ενοποιητικός παράγοντας του "νέου έθνους" είναι το πρόσωπο του φύρερ, το οποίο για τα μάτια των νέων παιδιών υποκαθιστά την βιολογική πατρική φιγούρα και λαμβάνει διαστάσεις θρησκευτικής λατρείας. 

Ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ έγραψε στο Mein Kampf ότι η διάπλαση της νεολαίας αποτελεί συνδυασμό φυσικής υγείας και πνευματικής ευρωστίας, σύμφωνα με τα πρότυπα του εθνικοσοσιαλιστικού Ράιχ. Γι' αυτό και θεωρεί ότι η οργάνωση της σχολικής εκπαίδευσης πρέπει να γίνει σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, όπου η καθοδήγηση των νεαρών μελών θα συντελείται αλλά δεν θα εξαντλείται σε αυτήν: 

"Η διδασκαλία πρέπει να οργανωθεί συστηματικά κάτω απ' αυτήν την άποψη, το ίδιο και η σωματική αγωγή, έτσι που ο νέος εγκαταλείποντας το σχολείο να μην καταντήσει, ένας μισοειρωνιστής, μισοδημοκράτης, ή οτιδήποτε τέτοιο τέτοιου είδους, αλλά ένας ολοκληρωμένος Γερμανός".

Και λίγο πιο κάτω: 

"Αυτό το εθνικιστικό συναίσθημα πρέπει να είναι εξαρχής σοβαρό και αληθινό και, πέρα για πέρα, χωρίς τίποτα το επιπόλαιο, να περάσει ως σιδηρούς κανών στην ακόμα εύπλαστη παιδική σκέψη".

Ήταν τέτοια η προπαγάνδα που δέχονταν τα παιδιά στη ναζιστική Γερμανία και τόσο ισχυρή η ποδηγέτηση των γονέων τους, ώστε δεν χωρούσε περιθώριο για την ελάχιστη κριτική σκέψη. Πόσο μάλλον για την όποια εκδήλωση αντίστασης (παρότι υπήρξαν και τέτοιες). Ενδεικτικά αξίζει να θυμηθείτε το αμερικανικό φιλμ κινουμένων σχεδίων "Education for Death: The Making of the Nazi" που έχουμε παρουσιάσει στο παρελθόν μέσα από το ιστολόγιό μας, και το οποίο σκιαγραφεί αυτήν ακριβώς την εκπαίδευση των νέων στο Τρίτο Ράιχ και την προοδευτική μετατροπή τους σε ψυχρούς δολοφόνους.

Πολύ εύστοχα ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, στο μονόπρακτο "Ο Σπιούνος" (από τον "Τρόμο και αθλιότητα στο Τρίτο Ράιχ" που έγραψε κατά τη διάρκεια της αυτοεξορίας του μεταξύ 1935 και 1936), παρουσιάζει τα μικρά παιδιά σαν "κοριούς" του καθεστώτος στα σπίτια των Γερμανών. Κάθε υπήκοος της Γερμανίας που έχει παιδί στη χιτλερική νεολαία δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής ούτε στον ίδιο του τον χώρο, αφού κάπου εκεί μπορεί να κινείται ένας "κατάσκοπος":

Να και οι καθηγητές, απ' τ' αυτί οι μαθητές τους αρπάζουν και τους στήνουν προσοχή. Κάθε μαθητής κατάσκοπος. Η μόρφωση, η γνώση είναι άσκοπος. Μα ποιος γνωρίζει τίποτα στη σημερινή εποχή; Ύστερα να τα νιάτα τα χρυσά που με το δήμιο τα 'χουνε καλά. Τον παίρνουν και τον φέρνουν σπίτι. Καρφώνουν τον πατέρα τους με μια καταγγελία και τον κατηγορούν για εσχάτη προδοσία· δεμένος βγαίνει ο πατέρας απ' το σπίτι.

Στο ίδιο μονόπρακτο, ο Μπρεχτ βάζει τους γονείς του σπιούνου να βασανίζουν το μυαλό τους τι αρνητικό μπορεί να είπαν για το καθεστώς που να άκουσε ο μικρός: 

ΓΥΝΑΙΚΑ: Κι αυτό για το θυρωρό, κι ότι οι εφημερίδες είναι γεμάτες ψέματα, κι αυτό που είπες μετά για την αεράμυνα, το παιδί δεν ακούει απολύτως τίποτα θετικό. Αυτό δεν είναι καθόλου καλό για μια νεανική ψυχή, την καταστρέφει, κι ο Φύρερ που λέει πως το μέλλον της Γερμανίας είναι η νεολαία της. (...)

Και παρακάτω:

ΑΝΤΡΑΣ: Δεν είναι πια ζωή αυτή! (...) Έναν Ιούδα μού γέννησες. Κάθεται στο τραπέζι, τρώει το φαΐ που του δίνουμε και στήνει αυτί και θυμάται όλα όσα λένε οι γονείς του ο χαφιές.

Παρόμοιες ιστορίες έχουμε και από την ΕΣΣΔ της σταλινικής περιόδου. Η ιδεολογική καθοδήγηση και στρατολόγηση μικρών παιδιών ως χαφιέδων -πρώτα από το ίδιο τους το σπίτι- υπήρξε κοινό γνώρισμα τόσο του Τρίτου Ράιχ, όσο και της σταλινικής Ρωσίας, παρά τις χαοτικές διαφορές που χώριζαν τις ιδεολογικές αφετηρίες των δύο καθεστώτων.

Έχοντας αυτά τα παραδείγματα υπόψη του, ο αναρχικών πεποιθήσεων Τζωρτζ Όργουελ, στην πασίγνωστη λογοτεχνική δυστοπία του "1984" έβαλε τους δυο χαρακτήρες του, Γουίνστον και Πάρσον, να συζητούν μεταξύ τους πώς βρέθηκαν σιδηροδέσμιοι στα κρατητήρια του Υπουργείου Αγάπης, κατηγορούμενοι για "έγκλημα σκέψης": 

"Ποιος σε κατήγγειλε;" ρώτησε ο Γουίνστον.

"Η κορούλα μου", είπε ο Πάρσον. "Κρυφάκουγε από την κλειδαρότρυπα. Άκουσε τι έλεγα, και την άλλη μέρα πρωί-πρωί έτρεξε και το είπε στην περίπολο. Πολύ έξυπνο για ένα παιδάκι εφτά χρονών, έτσι; Δεν της κρατάω κακία. Μάλιστα, είμαι περήφανος γι' αυτήν. Αυτό δείχνει πως την ανέθρεψα με τις σωστές αρχές."

Ένα καθεστώς που παραβλέπει τις βασικές ανθρώπινες αξίες και υποκύπτει στον πειρασμό της απόλυτης εξουσίας δεν διαφέρει πολύ από τα όσα περιγράφουν ο Μπρεχτ και ο Όργουελ.

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΡΑΪΧ

Η εκπαίδευση των νέων στη χιτλερική Γερμανία αποτελεί ένα ολόκληρο βιβλίο από μόνη της. Εδώ θα περιοριστούμε στην παράθεση τεκμηρίων για την ιδεολογική κατήχηση των παιδιών με τη χρήση των εικόνων. Και πιο συγκεκριμένα, με τα εικονογραφημένα βιβλία που απευθύνονταν σε παιδιά.

Παρουσιάζουμε πέντε από τα πιο χαρακτηριστικά βιβλία της ναζιστικής περιόδου, χωρίς να σημαίνει ότι η έρευνα εξαντλείται σε αυτά.

1. Trau keinem Fuchs auf grüner Heid und keinem Jud bei seinem Eid

(«Μην εμπιστεύεσαι την αλεπού στο πράσινο λιβάδι και τον όρκο των Εβραίων»)

Έτος: 1936

Η γενοκτονία των Εβραίων δεν υπήρξε ένα "ατύχημα" της Ιστορίας ή μια "παρέκκλιση" στα πλαίσια των πολεμικών ωμοτήτων. Ήταν μια επιχείρηση μεθοδευμένη και προσχεδιασμένη αρκετά χρόνια πριν. Η ιδεολογική της νομιμοποίηση είχε ξεκινήσει από τη διάχυση της αντιεβραϊκής συνωμοσιολογικής παραφιλολογίας του 19ου αιώνα (η οποία είχε τις ρίζες της στον χριστιανικό αντισημιτισμό του μεσαίωνα) και είχε καθιερωθεί με την "αθώα" χρήση αντισημιτικών στερεοτύπων, σε εικονογραφήσεις όπως αυτή που θα δούμε εδώ.

Το "παιδικό" βιβλίο με τον μακροσκελή τίτλο «Μην εμπιστεύεσαι την αλεπού στο πράσινο λιβάδι και τον όρκο των Εβραίων» είναι μια εικονογράφηση της απανθρωπιάς, στην κυριολεκτική της σημασία: Ο Εβραίος παρουσιάζεται εδώ απο-ανθρωποποιημένος, αποκρουστικός, παρείσακτος, ανεπιθύμητος, εξοβελιστέος, δαιμονοποιημένος, βδελυρός, ένα παράσιτο στο "υγιές σώμα" της Volksgemeinschaft (εθνικής κοινότητας). Συνεπώς κάτι που πρέπει να αφαιρεθεί από αυτό, όπως θα αφαιρούνταν ένα απόστημα. Ακολουθούν οι εικόνες από το εσωτερικό του βιβλίου:

Τα Γερμανόπουλα μαθαίνουν για την "παρασιτική" φύση των Εβραίων

από την αντισημιτική φυλλάδα τοίχου Der Stürmer.

O πλούσιος Εβραίος προσπαθεί να αποπλανήσει φτωχή Γερμανίδα
επιδεικνύοντάς της κοσμήματα.
Τέλεια διαπλοκή αντισημιτικού και ταξικού μίσους, 
με κλείσιμο ματιού στη σεξουαλική διαστροφή.  

Προώθηση των φυλετικών διαχωρισμών στα σχολεία.  

Μαζική απέλαση Εβραίων. Η απαρχή των διωγμών.  

"Εβραίοι! Εδώ είστε ανεπιθύμητοι!"  

Εμπέδωση των "φυλετικών" διαφορών Αρίου και Εβραιοσημίτη.

2. Der Giftpilz (Το δηλητηριώδες μανιτάρι)

Συγγραφέας: Ernst Hiemer

Εικονογράφος: Philipp Rupprecht, ψευδ. Fips

Εκδόσεις: Stürmerverlag

Έτος έκδοσης: 1938

Το "Δηλητηριώδες Μανιτάρι" είναι το πιο γνωστό αντισημιτικό βιβλίο της χιτλερικής περιόδου, προπαγανδιστικά εφάμιλλο με το φιλμ "Ο Αιώνιος Εβραίος" του 1937. Εκδόθηκε από την εβδομαδιαία εφημερίδα Der Stürmer του Γιούλιους Στράιχερ με έδρα τη Νυρεμβέργη.  Για τον Στράιχερ θα γίνει λόγος πιο κάτω. Πάντως χαρακτηριστικό του αντιεβραϊκού μίσους της εφημερίδας είναι το σλόγκαν που υπήρχε ως υπότιτλος στην πρώτη σελίδα κάθε φύλλου: "Die Juden sind unser Unglück" (Οι Εβραίοι είναι η δυστυχία μας).

Οι εικόνες του βιβλίου δεν αφήνουν πολλές παρερμηνείες ως προς το γιατί οι Εβραίοι αποτελούν σοβαρή πηγή δυστυχίας...

Τις εικόνες συνοδεύει η μεταφρασμένη λεζάντα, μαζί με τον εκάστοτε τίτλο του κεφαλαίου απ' το οποίο προέρχονται. Ο κάθε τίτλος παραπέμπει σε σύνδεσμο με την αγγλική μετάφραση του κειμένου.

1. Το δηλητηριώδες μανιτάρι.
"Όπως ακριβώς είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις έναν φρύνο από ένα εδώδιμο μανιτάρι, 
έτσι είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις έναν Εβραίο από έναν απατεώνα και εγκληματία".

2. Πώς ξεχωρίζεις έναν Εβραίο; 
"Η εβραϊκή μύτη είναι γαμψή. Μοιάζει με τον αριθμό 6".

3. Πώς οι Εβραίοι ήρθαν ανάμεσά μας.
"Κοιτάξτε αυτούς τους τύπους! Τα ψειριασμένα γένια τους!
Τα βρώμικα πεταχτά αυτιά τους!"

4. Τι είναι το Ταλμούδ;
"Στο Ταλμούδ είναι γραμμένο: "Μόνο ο Εβραίος είναι άνθρωπος.
Τα άλλα έθνη δεν καλούνται άνθρωποι, αλλά ζώα". Από τη στιγμή που
οι Εβραίοι βλέπουμε τους αλλόφυλους σαν ζώα, τους αποκαλούμε Γκόι". 

5. Γιατί οι Εβραίοι επιτρέπουν στους εαυτούς τους να βαπτιστούν.
"Το βάπτισμα δεν τον έκανε gentile (=εθνικό, μη-Εβραίο)".

6. Πώς ένας Γερμανός αγρότης εκδιώχθηκε από το σπίτι και τη φάρμα του.
"Μπαμπά, κάποια μέρα όταν θα έχω δικό μου αγρόκτημα,
κανένας Εβραίος δεν θα μπαίνει στο σπίτι μου...".

7. Πώς οι Εβραίοι έμποροι εξαπατούν.
"Αγροτοπούλα, έχω κάτι ξεχωριστό για σένα σήμερα. Κοίτα αυτό το υλικό!
Μπορείς να κάνεις φόρεμα απ' αυτό, που θα σε κάνει να φαίνεσαι σαν βαρόνη, 
σαν κοντέσα, σαν βασίλισσα...". 

8. Η εμπειρία του Χανς και της Έλσε με έναν άγνωστο.
"Εδώ, παιδιά, έχω καραμελίτσες για σας. 
Όμως πρέπει και οι δυο να έρθετε μαζί μου...".

9. Η επίσκεψη της Ίνγκε σε έναν Εβραίο γιατρό.
"Δυο εγκληματικά μάτια άστραψαν πίσω από τα γυαλιά
και τα λιπόσαρκα χείλη χαμογέλασαν".  

10. Πώς ο Εβραίος αντιμετωπίζει την οικιακή βοηθό του.
"Ένας άντρας με περίμενε στο σταθμό. Ανασήκωσε το καπέλο του
και ήταν πολύ ευγενικός μαζί μου. Αλλά θα μπορούσα να πω αμέσως ότι ήταν Εβραίος...".

11. Πώς δύο γυναίκες εξαπατήθηκαν από Εβραίους δικηγόρους.
"-Λοιπόν, συνάδελφε Μόργκενταου, καλή μπίζνα κάναμε και σήμερα.
-Τέλεια, συνάδελφε Σίλμπερσταϊν. Πήραμε τα υπέροχα χρήματα από
δυο γυναίκες γκόι και μπορούμε να τα βάλουμε στις τσέπες μας."

12. Πώς οι Εβραίοι βασανίζουν τα ζώα.
"Το ζώο έπεσε και πάλι στο έδαφος. Πέθανε αργά.
Οι Εβραίοι στέκονταν γύρω και γελούσαν".

14. Τι είπε ο Χριστός για τους Εβραίους.
"Όταν βλέπετε έναν σταυρό, θυμηθείτε το ανατριχιαστικό
έγκλημα των Εβραίων στο Γολγοθά".

15. Το χρήμα είναι ο θεός των Εβραίων.
"Ο θεός των Εβραίων είναι το χρήμα. Για να κερδίσει χρήματα
διαπράττει τα μεγαλύτερα εγκλήματα. Δεν θα ησυχάσει μέχρι να μπορέσει
να καθίσει σε έναν τεράστιο σάκο χρήματα, μέχρι να γίνει ο βασιλιάς των χρημάτων".

16. Πώς ο εργάτης Χάρτμαν έγινε εθνικοσοσιαλιστής.
Ο Εβραίος κραυγάζει: "Δεν μας ενδιαφέρει η Γερμανία.
Το θέμα είναι τα πράγματα να πάνε καλά για μας!"

17. Υπάρχουν αξιοπρεπείς Εβραίοι;
"Ο κόσμος λέει ότι εμείς οι Εβραίοι εξαπατούμε τους άλλους ανθρώπους.
Ούτε μια λέξη δεν είναι αλήθεια. Εμείς οι Εβραίοι είμαστε
οι πιο αξιοπρεπείς άνθρωποι που υπάρχουν."

18. Χωρίς λύση του Εβραϊκού Ζητήματος
δεν υπάρχει καμιά σωτηρία για την ανθρωπότητα.
"Αυτός που πολεμάει τους Εβραίους, πολεμάει τον Διάβολο".
Γιούλιους Στράιχερ

Δεν θα μάθουμε ποτέ αν αυτού του είδους η χοντροκομμένη προπαγάνδα είχε πέραση σε ανθρώπους που δεν ήταν διαποτισμένοι από αυτήν. Όπως το Mein Kampf έπειθε μυαλά που είχαν ήδη ενστερνιστεί τη ναζιστική ιδεολογία, έτσι και το "Der Giftpilz" μόνο άτομα με ισχυρές αντισημιτικές προκαταλήψεις θα μπορούσε να πείσει. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι τέτοιας κοπής προπαγάνδα μάλλον δεν έβρισκε ιδιαίτερα ένθερμους οπαδούς μεταξύ των ανώτερων στελεχών της NSDAP.

O υπουργός Προπαγάνδας Γιόζεφ Γκαίμπελς σίγουρα δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα σε αυτούς που ενθουσιάστηκαν με το βιβλίο. Σε μια καταχώρηση του ημερολογίου του στις 29 Μαΐου 1938 σημειώνει: "Ο Στράιχερ εξέδωσε ένα νέο παιδικό βιβλίο. Πρόκειται περί αθλιότητος. Πώς το ανέχεται ο φύρερ;".

Για τον περιβόητο Γιούλιους Στράιχερ έγινε λόγος πιο πάνω. 

Αναφέρει σχετικά η ελληνική έκδοση της Βικιπαίδεια: 

«Η προπαγάνδα του Στράιχερ συνεχίστηκε. Αγαπημένη του θεματολογία ήταν η “μόλυνση” του αγνού γερμανικού αίματος που είχαν οι νεαρές γερμανίδες με το μιασμένο εβραϊκό των εκμαυλιστών τους, τους οποίους παρουσίαζε με μεγάλες γαμψές μύτες, εξογκωμένα μάτια, αξύριστους, κοντούς και χοντρούς, συχνά με τη μορφή σκουληκιού, φιδιού ή αράχνης, ενώ τις γυναικείες μορφές των αμόλυντων νεαρών γερμανίδων γυμνές ή ημίγυμνες. (…) Οι υπερβολές των αφηγήσεων, η χοντροκοπιά των ιστοριών και των σκίτσων είχαν φθάσει στο σημείο να προκαλέσουν την απέχθεια ακόμη και υψηλά ισταμένων αξιωματούχων του ναζιστικού καθεστώτος, ανάμεσα στους οποίους ο Χέρμαν Γκέρινγκ και ο Χάινριχ Χίμλερ, ιδιαίτερα ύστερα από τη δημοσίευση αναληθών ιστοριών για τον Γκέρινγκ και τη θυγατέρα του Έντα (διέδωσε ότι η Έντα είχε συλλάβει με τεχνητή σπερματέγχυση). Ωστόσο, λόγω της ισχυρής φιλίας του με τον Χίτλερ, παρέμεινε αλώβητος». 

Και συνεχίζει το λήμμα για τον εκδότη του "Δηλητηριώδους Μανιταριού":  «Ο Στράιχερ ήταν πιθανότατα ένοχος για όσα του καταμαρτυρούσαν, αλλά λόγω της υποστήριξης του Φύρερ κανείς δεν τολμούσε να τον αγγίξει. Ο Ουίλιαμ Σίρερ τον αποκαλεί “διάσημο πορνογράφο”, αναφέροντας ότι “το έντυπό του προκαλούσε ναυτία ακόμη και σε πολλούς Ναζί”». 

Και εξαγωγή... αντισημιτισμού.

Προφανώς η γερμανική χρήση του "Δηλητηριώδους Μανιταριού" δεν ήταν αρκετή, έτσι μεταφράστηκε και εκδόθηκε στην ουκρανική. 

Το παραπάνω πόστερ, που γράφει κάτι σαν "Δηλητηριάζει το λαό μας", βρέθηκε μετά την εισβολή του Κόκκινου Στρατού στην Ουκρανία.

3. Mein Buch (Σχολικό αλφαβητάρι)

Το Mein Buch ("To βιβλίο μου") είναι ένα τυπικό σχολικό αλφαβητάρι. Με τη διαφορά ότι βασίζεται στη χρήση συμβόλων της ναζιστικής ιδεολογίας, έτσι όπως είχαν επιβληθεί στην καθημερινότητα των Γερμανών μετά το 1933. Όπως όλα τα σχολικά αναγνώσματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων, έτσι και το γερμανικό αλφαβητάρι προωθεί την ιδεολογία της εθνικής ενότητας και της ανύψωσης του εθνικιστικού φρονήματος. 

Εμβατήρια, Sieg Heil και παράτες. Η καθημερινότητα των Γερμανόπουλων ταυτισμένη με τα συνθήματα και τις ιδέες του Ναζιστικού κόμματος.

9 Νοεμβρίου: ημέρα εθνικής μνήμης για τους νεκρούς του "κινήματος του Μονάχου", ή αλλιώς του αποτυχημένου πραξικοπήματος της μπιραρίας (9/11/1923), που οδήγησε στην προσωρινή απαγόρευση της NSDAP και στην ολιγόμηνη φυλάκιση του Χίτλερ.

"Για τους νεκρούς στρατιώτες".
Στο σκίτσο εικονίζεται ένας νεκρός στρατιώτης της Βέρμαχτ.  

4. Fünf Wiegen und noch eine (Πέντε βάσεις και άλλα)

Συγγραφέας: Henrik Herse
Εικονογράφος: Henrik, Annemarie, Elfriede Herse

Εκδόσεις: Nordland-Verlag

Έτος έκδοσης: 1942

Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα εικονογραφημένο παιδικό βιβλίο γραμμένο από τον ομπερστουρμφύρερ των SS Χένρικ Έρσε και εικονογραφημένο από τον ίδιο και τις κόρες του Αννεμαρί και Ελφρίντε. Tυπώθηκε από τις βερολινέζικες εκδόσεις Nordland και απευθυνόταν στα παιδιά της στρατιωτικής ελίτ του Ναζιστικού κόμματος, των διαβόητων Schutzstaffel (SS). 

Το 206 σελίδων βιβλίο αφηγείται ένα μέρος από την ιστορία της οικογένειας Herse και των σπιτιών όπου αυτή έζησε όταν τα παιδιά ήταν ακόμη μικρά.  Το βιβλίο αποτελείται από ποιήματα και είναι διανθισμένο με έγχρωμες και ασπρόμαυρες εικόνες, στις οποίες περιλαμβάνονται από ξέγνοιαστες σκηνές στην εξοχή, μέχρι πλοία των Βίκινγκς, μυστικιστικά σύμβολα των SS, σβάστικες και άλλα παρόμοια. 

Είναι ένας ύμνος στην αθωότητα της παιδικής ηλικίας, που τόσο άβολα διαπλέκεται με τη φυλετική ιδεολογία και τη ναζιστική κοσμοθεώρηση.

Αξίζει να αναφερθεί για την ιστορία, ότι το εργοστάσιο πορσελάνης των SS στο Allach, ένα προάστιο του Μονάχου, κατασκεύασε πορσελάνινες φιγούρες βασισμένες στα σχέδια του Herse (όπως το παρακάτω):

5. Spielzeugwerk der Hitler-Jugend 1943 
(Οδηγός παιχνιδιού της Χιτλερικής νεολαίας 1943)

Συγγραφέας: Hitlerjugend τομέα Hessen-Nassau
Εικονογράφος: Walter Strogies

Έτος έκδοσης: 1943