ΛΕΞΕΙΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΥ: Οπόλεμος της αφίσας στον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο.

H Ημέρα Ανακωχής αποτελεί αφορμή να σκεφτούμε αυτή την καθοριστική στιγμή, στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στις 11 το πρωί της 11ης Νοεμβρίου του 1918, όταν οι στρατιώτες σταμάτησαν να πυροβολούν ο ένας εναντίον του άλλου, κατά μήκος του Δυτικού Μετώπου. Κοιτάζοντας πίσω, στις αφίσες στρατολόγησης, είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς τον τρόπο με τον οποίο οι απεικονίσεις γυναικών και παιδιών καθώς και των ανέσεων του σπιτιού, χρησιμοποιήθηκαν ουσιαστικά για να ενσταλάξουν το αίσθημα της ενοχής στους αρτιμελείς άνδρες ώστε να πάρουν μέρος στον πόλεμο.

Στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, οι περισσότεροι παρατηρητές υπέθεσαν ότι τίποτα δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με τον Μεγάλο Πόλεμο, λόγω του τεράστιου όγκου του θανάτου και της καταστροφής.

Για δεκαετίες μετά το τέλος του πολέμου, ο κόσμος σταματούσε οτιδήποτε και αν έκανε αυτή την ώρα και ημέρα για να τηρήσουν δύο λεπτά σιγής σε μια βουβή ηχώ της ησυχίας που θα κάλυψε το πεδίο της μάχης.

Όπως σύντομα αποδείχθηκε, η πρακτική αυτή της σιγής για 120 δευτερόλεπτα, μία φορά τον χρόνο, δεν ήταν αρκετή. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ημέρα Ανακωχής έγινε «Ημέρα Βετεράνων» στις ΗΠΑ, ενώ οι χώρες της βρετανικής Κοινοπολιτείας προτίμησαν την ονομασία «Ημέρα Μνήμης».

Στις αφίσες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, στις ΗΠΑ οι γυναίκες παρουσιάζονταν γενικά, ως αυτές που θα κρατούν το σπίτι όρθιο ενόσω οι γιοι και οι σύζυγοί τους πολεμούσαν για ένα δίκαιο αγώνα.

Λιγότερο παθητικές ήταν οι απεικονίσεις των γυναικών στη Γαλλία, των οποίων οι θυσίες χρησιμοποιούνταν συχνά για να προκαλέσουν κυριολεκτικά ντροπή στους άντρες, ώστε να κάνουν το καθήκον τους.

Εκ των υστέρων, ο τρόπος που παρουσιάστηκαν οι γυναίκες της εποχής, δεν ήταν τόσο μεγαλοπρεπής όσο αργότερα, στις αφίσες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όμως ο ρόλος τους στον πόλεμο, από την άποψη της προπαγάνδας, ήταν εξίσου ζωτικής σημασίας με την καθαυτή την πολεμική προσπάθεια, όπως καταδεικνύεται και στις αφίσες αυτές, από το τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου των ΗΠΑ.

Δείτε τις αφίσες:

^{Αυτή η λιθογραφία, με τη σαφή πρόκληση στον αντρισμό των Ιρλανδών, δημοσιεύτηκε στο Δουβλίνο το 1915.}

^{Εικονογράφηση του Francis Luis Mora, του 1918, δημοσιευμένη στη Νεα Υόρκη.}

^{Αφίσα του Lucien Jonas, του 1918, από την Strobridge Lithographing Company.}

^{Ο στόχος αυτού του εράνου του 1917 ήταν τα 100 εκατομμύρια δολλάρια.}

^{Ο Λονδρέζος καλλιτέχνης H.G.Gawthorn δημιούργησε αυτό το πόστερ του 1917.}

^{Άλλη μια βρετανική αφίσα, του Charles Buchel, για τον ερυθρό σταυρό (1915)}

^{Εικονογράφηση του Haskell Coffin για το αμερικανικό υπουργείο Oικονομικών το 1918.}

^{Του καλλιτέχνη W.B. King για την εκστρατεία ανακούφισης του 1917}

^{O Howard Chandler Christy δημιούργησε δύο αφίσες το
1917 για να προσελκύσει άνδρες στο Ναυτικό, σε καθεμία από τις οποίες
απεικονίζεται μία όμορφη γυναίκα.}

^{Ο Καναδός καλλιτέχνης Hal Ross Perrigard χρησιμοποίησε
το έργο του James McNeill Whistler και εμπνεύστηκε για αυτή την αφίσα
του 1915.}

^{Από το 1915 ως το 1918, η Καναδική Επιτροπή Τροφίμων
εξέδιδε αφίσες όπως αυτή προκειμένου να αποτρέψει τους πολίτες από την
αποθήκευση τροφίμων.}

^{Εικονογράφηση του Charles Dana Gibson για το περιοδικό “Life” το 1918.}

^{Μία εξιδανικευμένη εικόνα της ζωής στο πεδίο της μάχης σε αφίσα του 1918, από τον George M. Richards.}

^{Το 1917, αυτό το χαριτωμένο κοριτσάκι μπορούσε να κάνει
κάθε πατέρα που δεν έκανε το καθήκον του στον πόλεμο, να αισθανθεί
άσχημα.}

^{Πόστερ που απευθυνόταν σε ομάδες μεταναστών το 1917. Στα δεξιά είναι γραμμένος στα Γίντις.}

^{Αφίσα της Εβραϊκής Εκστρατείας Ανακούφισης στο Μπρούκλιν το 1917.}

^{Το μήνυμα αυτής της αφίσας του Charles William Bartlett
του 1918, είναι σαφές: Οι θυσίες σου στην πατρίδα δεν θα είναι ποτέ
τόσο μεγαλοπρεπής όσο αυτή στη μάχη.}

^{Εικονογράφηση του R.H Porteous για τις μητέρες που ανησυχούσαν για την ασφάλεια των παιδιών τους.}

^{Μέχρι το 1918 ο Ερυθρός Σταυρός ενθάρρυνε τις γυναίκες να πλέξουν κάλτσες για «τα αγόρια μας».}

^{Ο Victorian Cross είναι η υψηλότερη τιμή που μπορεί να
απονεμηθεί σε έναν στρατιώτη της Κοινοπολιτείας, αλλά αυτή η βρετανική
αφίσα δείχνει οτι ορισμένα πράγματα είναι ακόμη πιο σημαντικά.}