Ίγκορ Στραβίνσκι; «Ιστορία του στρατιώτη»

Η περίφημη «Ιστορία του στρατιώτη» του Στραβίνσκι
 

Ο Ίγκορ Στραβίνσκι, ο Ρώσος πιανίστας, συνθέτης και μαέστρος που έχει αναγνωριστεί ως μία από τις σπουδαιότερες μορφές της μουσικής του 20ού αιώνα, έγραψε την «Ιστορία του στρατιώτη» στα 1918, προς τα τέλη της λεγόμενης «ρωσικής περιόδου» του (1907-1919) και προς τη λήξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου (11 Νοεμβρίου 1918). Η πρώτη παγκόσμια πρεμιέρα του έργου δόθηκε στη Λωζάννη της Ελβετίας στις 28 Σεπτεμβρίου 1918, υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Ερνέστ Ανσερμέ. Η «Ιστορία του στρατιώτη», «που διαβάζεται, παίζεται και χορεύεται σε δύο μέρη», όπως σημειώνει ο ίδιος ο στην παρτιτούρα του, αποτελεί ένα είδος μουσικοθεατρικού πειραματισμού για τρεις ηθοποιούς, χορευτές και επταμελές ενόργανο σύνολο. Ο μεγάλος Ρώσος μουσουργός θέλησε να δημιουργήσει ένα ευέλικτο σχήμα, έτσι ώστε το έργο να μπορεί να περιοδεύσει εύκολα σε πόλεις της Ελβετίας. Το ποιητικό κείμενο υπογράφει ο Γαλλοελβετός Σαρλ-Φερντινάν Ραμύζ, ο οποίος εμπνεύστηκε το λιμπρέτο του από το λαϊκό ρωσικό παραμύθι «Ο φυγάς στρατιώτης και ο διάβολος». Ο στρατιώτης επιστρέφει με άδεια στην πατρίδα του. Μαζί του έχει το μόνο πράγμα που του ανήκει, ένα βιολί. Στον δρόμο συναντά τον διάβολο μεταμφιεσμένο και δέχεται να του δώσει το βιολί με αντάλλαγμα ένα βιβλίο που θα του εξασφαλίσει μεγάλα πλούτη, αλλά και θα τον κάνει υποχείριο του Διαβόλου.