Μήπως είναι η πιο συνηθισμένη
απάντησή σας στις προκλήσεις της ζωής; Μήπως κάθε φορά που θέλετε να
κάνετε μια αλλαγή σκέφτεστε την άποψη των άλλων και καταπιέζετε τον
εαυτό σας; Μήπως έχει έρθει η ώρα πια να πάψετε να ακούτε τους άλλους
και να εστιάσετε στο τι πραγματικά θέλετε και τι πραγματικά μπορείτε να
κάνετε εσείς για να νιώσετε και να ζήσετε καλύτερα;
Γιατί νιώθουμε την ανάγκη να ικανοποιούμε τους άλλους;
Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι
κοινωνικό ον και είναι φυσιολογικό να ενδιαφέρεται για την άποψη των
γύρω του. Θα ήταν σχεδόν παράλογο να υποστηρίξει κανείς ότι μπορούμε να
συμπεριφερόμαστε αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που έχει η συμπεριφορά
μας στον περίγυρό μας είτε αυτό είναι το οικογενειακό, είτε το κοινωνικό
είτε το επαγγελματικό μας περιβάλλον
. Είναι απόλυτα θεμιτό και υγιές να σεβόμαστε τους ανθρώπους γύρω μας
και να φροντίζουμε οι πράξεις μας να μην τους προκαλέσουν κάποιο κακό.
Αυτό δε σημαίνει όμως η συμπεριφορά μας πρέπει να έχει ως άξονα την δική
τους ικανοποίηση. Τα δικά μας θέλω είναι εκείνα που πρέπει να
ικανοποιούμε τη ζωή, ακόμα και αν δυσαρεστήσουμε κάποιους.
Ο άνθρωπος νιώθοντας ανασφάλεια έχει
έμφυτη την ανάγκη να διευρύνει το κοινωνικό του περιβάλλον. Θέλουμε να
είμαστε αρεστοί ακόμα και όταν πρόκειται για ανθρώπους γνωστούς και όχι
φίλους, για ανθρώπους που θα γνωρίσουμε τυχαία σε μια παρέα, σε
ανθρώπους με τους οποίους οι συναναστροφές μας είναι τυπικές… Μπορεί να
θέλουμε να είμαστε αρεστοί ακόμα και σε ανθρώπους που… δεν συμπαθούμε ή
δεν μας συμπαθούν καν!
Η ανάγκη για αναγνώριση της αξίας μας
συνδέεται στενά με το πόσο μεγάλη ή όχι αυτοπεποίθηση έχουμε. ΟΙ
άνθρωποι με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση συνηθίζουν να έχουν περισσότερο
ανάγκη την επιβράβευση μέσα από τα λόγια και τις πράξεις των συνανθρώπων
τους. Η προσπάθειά μας όμως να γίνουμε αποδεκτοί έχει φυσικά και το
ανάλογο τίμημα.
Πολλοί γονείς ανατρέφουν τα παιδιά τους
προσπαθώντας να τα πείσουν το πόσο σημαντικό είναι να αρέσουν στο δικό
τους περιβάλλον. Οι σπουδές, η συμπεριφορά οι κοινωνικές συναναστροφές
τους πρέπει να είναι τέτοιες ώστε να αρμόζουν όχι μόνο στις επιθυμίες
των γονιών αλλά και στις επιθυμίες του οικογενειακού- συγγενικού και
φιλικού κυκλου! Από αγάπη ή από ανάγκη για εκπλήρωση των δικών τους
ανεπλήρωτων επιθυμιών, οι γονείς καταστρέφουν πολλές φορές τα όνειρα των
παιδιών τους, τις επιθυμίες, τα έμφυτα ταλέντα τους για χάρη της γνώμης
των άλλων! Πόσα και πόσα παιδιά δεν δηλώνουν δυστυχισμένα μεγαλώνοντας
επειδή δεν έκαναν εκείνο που τα ίδια ποθούσαν πραγματικά στη ζωή τους!
Τα παιδιά με ματαιωμένες επιθυμίες είναι
πολύ δυνατόν να εμπλακούν σε έναν φαύλο κύκλο ματαίωσης και
απογοήτευσης , σε μια συνεχή διαδικασία καταπίεσης των συναισθημάτων που
όπως τονίζει η επιστήμη, δεν είναι και απίθανο να οδηγήσει κάποια
στιγμή στην ενήλικη ζωή τους σε έντονη ανασφάλεια ακόμα και σε πιο
σοβαρές καταστάσεις όπως η κατάθλιψη!
Πάντα, πίσω από την υπερβολική αγωνία
μας για το τι Θα πει ο κόσμος κρύβεται μια πολύ γνώριμη φιγούρα του
παρελθόντος (γονιός, αδερφός/ή κ.λπ.) η συμπεριφορά του οποιου μπορεί να
μην κρύβει αναγκαστικά δόλο αλλά να συντέλεσε στο γεγονός ότι εμείς
σήμερα θεωρούμε τον εαυτό μας ανάξιο, επειδή εκείνο το πρόσωπο στην
παιδική μας ηλικία μας θεωρούσε έτσι. Μεγαλώνοντας προσπαθούμε συνέχεια
να αποδείξουμε ότι αξίζουμε, υποσυνείδητα και στο άτομο εκείνο να
δείξουμε την ικανότητά μας. Για να μπορέσουμε να δούμε τη γνώμη των
άλλων από διαφορετική οπτική γωνία, πρέπει πρώτα να αναγνωρίσουμε την
αξία της δικής μας, προσωπικής ευτυχίας και να την επιδιώξουμε. Με λίγα
λόγια να δώσουμε αγάπη και σημασία στον εαυτό μας καλλιεργώντας έτσι και
την αυτοεκτίμησή μας.
Πώς μπορεί κάποιος να καταλάβει ότι αντιμετωπίζει πραγματικά πρόβλημα με την κριτική ή τη γνώμη των άλλων::
Η διαρκής και υπερβολική ανησυχία για το
τι θα πουν οι άλλοι σίγουρα φανερώνει πρόβλημα μη φυσιολογικού άγχους
και συνήθως εκδηλώνει τα εξής συμπτώματα:
-Υπερβολική και επώδυνη ντροπαλότητα. Το άτομο διστάζει να κάνει το οτιδήποτε, από φόβο μην παρεξηγηθεί.
Επιδειξιμανία. Το άτομο κάνει τα πάντα
για να τραβήξει την προσοχή των άλλων μιας και η γνώμη τους μετράει
πολύ! Κάνει πράγματα που μπορεί να είναι και υπερβολικά όχι από δική του
εσωτερική ανάγκη αλλά επειδή ακριβώς φοβάται την απόρριψη.
Τα άτομα που υποφέρουν από αυτό το
σύνδρομο νιώθουν ότι ο κόσμος γύρω τους έχει την ίδια εμμονή με τη
συμπεριφορά τους που έχουν και οι ίδιοι. Η προσπάθεια κάποιων να
ικανοποιούν μονίμως τις επιθυμίες των γύρω τους κρύβει, σύμφωνα με τα
λεγάμενα των ειδικών, μια βαθιά ανασφάλεια και μια απεριόριστη ανάγκη
για επιβεβαίωση. Οι συμπεριφορές αυτές μπορεί αν προκαλέσουν μεγάλα
προβλήματα στις σχέσεις, επιμένουν οι ψυχοθεραπευτές.
Άρα ποιος είναι ο σωστός τρόπος συμπεριφοράς.
Στόχος δεν είναι να είμαστε αναίσθητοι
και να μην αντιλαμβανόμαστε τα μηνύματα που το περιβάλλον μας μας
στέλνει. Το θέμα είναι να φιλτράρουμε αυτά τα ερεθίσματα και να βλέπουμε
πόσο πρέπει να τα λαμβάνουμε υπόψην μας, πόση προσοχή αξίζει να τους
δώσουμε.
Με άλλα λόγια, καλό είναι να είμαστε κάπως ελαστικοί με τέτοιου είδους θέματα. Να μερικά παραδείγματα.
-Σας αγριοκοιτάζουν επειδή ζηλεύουν το
όμορφο φόρεμα που φοράτε; Χαμογελάστε τους αντί να δώστε σημασία στο τι
μπορεί να σημαίνει το βλέμμα τους και που έχετε φταίξει εσείς. Όχι, δεν
είστε προκλητική φορώντας το, μη σκέφτεστε αρνητικά για τον εαυτό σας.
-Ακούσατε ένα άκομψο σχόλιο από συνάδελφό σας; Προσπεράστε το και αφοσιωθείτε στην εργασία
σας και στην προσωπική σας εξέλιξη. Δύσκολο πολλές φορές, όχι ακατόρθωτο.
σας και στην προσωπική σας εξέλιξη. Δύσκολο πολλές φορές, όχι ακατόρθωτο.
Η δική μας ευτυχία δεν πρέπει να
θυσιάζεται για κανενός τις ανάγκες, τια απαιτήσεις . Δώστε προτεραιότητα
στον εαυτό σας, στην υγεία σας, στη διάθεσή σας, αποδεχτείτε τον εαυτό
σας και αλλάξτε μονάχα ότι ενοχλεί εσάς και όχι τους γύρω σας.
Όταν αποδεχτούμε και αγαπήσουμε τον
εαυτό μα γι' αυτό που είναι, τότε μόνο θα μπορέσουμε να αλλάξουμε ό,τι
δεν μα αρέσει πάνω μας BORO.GR
